پزشک هماهنگ کننده سل مرکز بهداشت استان کرمان گفت: سرفه طولانی بیش از سه هفته از علایم بیماری سل ریوی است.
دکتر صدیقه فلاح خوش قلب در گفت و گو با خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه کویر گفت: سل یک بیماری قابل علاج بوده و عامل ایجاد کننده آن میکروب سل یا مایکوباکتریوم توبرکلوزیس است، میکروب سل به هر قسمتی از بدن از قبیل ریه ها، کلیه ها، ستون فقرات و مغز حمله ور می شود و در صورت عدم درمان مناسب می تواند کشنده باشد.
وی خاطر نشان کرد: عفونت سل از راه هوا منتقل می شود این میکروب زمانی وارد هوا می شود که یک فرد مبتلا به بیماری فعال سل ریه و گلو، سرفه و عطسه کند افراد سالم در مجاورت فرد مبتلا، این میکروب را با تنفس وارد بدن خود کرده و به آن آلوده می شوند.
دکتر خوش قلب یاد آور شد: هر فرد آلوده به میکروب فوق الزاماً به بیماری سل مبتلا نمی شود، حالتی که فرد آلوده است ولی بیماری را بروز نمی دهد به عنوان عفونت سل مخفی نامیده می شوند.
وی ادامه داد: این افراد بیمار نبوده، علایم بیماری سل را ندارند و قادر به انتقال بیماری به اشخاص دیگر نیستند اما ممکن است برخی افراد دارای آلودگی مخفیانه به سل در آینده به بیماری سل مبتلا شوند بیماران مبتلا به سل در صورت پیگیری خدمات پزشکی، تحت درمان قرار گرفته و بهبودی کامل می یابند.
پزشک هماهنگ کننده سل مرکز بهداشت استان کرمان اظهار داشت: در سال ۱۳۸۴ حدود ۱۱ هزار بیمار مبتلا به سل در کشور شناسایی شده اند که این تعداد تنها نیمی(۵۰ درصد) از کل بیماران مبتلا به سل در جامعه است و سایر بیماران ناشناس هستند میزان مرگ و میر ناشی از سل اسمیر خلط مثبت در ایران در آن سال ۳۲۹ نفر(۶۸ درصد) بود.
وی گفت: در صورت مصرف درست و منظم داروهای سل، این بیماری معمولا در بیش از ۹۵ درصد موراد قابل درمان قطعی است.
دکتر خوش قلب یاد آور شد: هنگامی که میکروب سل از راه هوا به وسیله استنشاق توسط فرد سالم وارد ریه ها شد بلافاصله شروع به تکثیر کرده و از این مرحله به بعد است که میکروب می تواند وارد خون شده و از طریق خون به سایر اعضا بدن فرد آلوده مانند کلیه ها، ستون فقرات و مغز وارد شود.
وی افزود: سل ریوی و گلو قابل سرایت است و می تواند به افراد دیگر منتقل شود ولی سل سایر قسمت های بدن مانند کلیه ها و ستون فقرات قابل انتقال و مسری نیست.
وی اظهار داشت: در بیشتر افرادی که میکروب سل از طریق تنفس وارد بدن آنها می شود بدن قدرت مقابله با میکروب را داشته و از رشد و تکثیر آن جلوگیری می کند.
وی ادامه داد: این میکروبها در بدن به صورت غیرفعال باقی مانده و می توانند در آینده فعال شوند این حالت را عفونت سل مخفی می گویند، افراد آلوده به سل مخفی علامتی از بیماری سل را ندارند، احساس بیماری و ضعف نمی کنند قادر به انتقال بیماری سل به سایرین نیستند.
دکتر خوش قلب اظهار داشت: هرگاه سیستم ایمنی بدن قادر به جلوگیری از تکثیر میکروب سل نباشد فرد آلوده شده، به بیماری سل فعال مبتلا می شود، میکروب در بدن فرد تکثیر یافته و بیماری سل ایجاد می کنند.
وی افزود: میکروب سل به بافت های بدن حمله ور می شود و آنها را تخریب می کند، اگر این اتفاق در ریه ها افتاد میکروب سل می تواند حفراتی را در آنجا ایجاد کند.
این پزشک اظهار داشت : برخی افراد به محض الوده شدن به میکروب سل(ورود میکروب به بدن) به دلیل ضعف در سیستم ایمنی به بیماری سل مبتلا می شوند، برخی هم در آینده و در زمانی که سیستم ایمنی ایشان به دلیل دیگری ضعیف شود مبتلا به بیماری سل می شوند.
دکتر خوش قلب یاد آور شد: کودکان و سالمندان سیستم ایمنی ضعیفی دارند بنابراین احتمال پیشرفت عفونت سل از همان شروع آلودگی وجود دارد افراد آلوده به ویروس نقص اکتسابی سیستم ایمنی(ایدز) نیز دچار این مشکل هستند .
وی خاطر نشان کرد: سایر علت هایی هم که سیستم ایمنی افراد را ضعیف کرده و احتمال ابتلا به بیماری سل را افزایش میدهند شامل اعتیاد، بیماری قند(دیابت)، شغل های در ارتباط نزدیک با گرد و غبار، ابتلا به سرطان خون و دیگر اعضا بدن، کمبود وزن یا اختلال رشد در کودکی، اقدامات درمان شخصی طبی مانند مصرف کورتون و یا پیوند اعضا هستند.
دکتر خوش قلب در مورد علایم بیماری سل گفت: علایم بیماری سل وابسته به محل جایگزینی و تکثیر میکروب سل در بدن فرد است معمولاً محل جایگزینی و تکثیر این میکروب در ریه هاست.
این پزشک یاد آور شد: سل ریوی می تواند علایم مانند سرفه طولانی بیش از سه هفته، خلط خونی یا غیرخونی متعاقب سرفه، بی اشتهایی، کاهش وزن، ضعف بدنی، لرز، تب، تعریق شبانه، درد قفسه سینه داشته باشد.
دکتر خوش قلب اظهار داشت: این بیماری تقریباً با مصرف دارو بهبودی کامل می یابد به این شرط که داروها دقیقاً به همان ترتیبی که توسط پزشک یا پرستار به بیمار گفته می شود مصرف شوند. افراد مبتلا به بیماری سل باید داروهای متنوع و متفاوتی مصرف کنند، این بدین علت است که میکروب های زیادی باید توسط داروها کشته شوند، درمان با داروهای چندگانه سبب می شود که سرعت کشتن میکروب ها بیشتر بوده و از ایجاد مقاومت در برابر دارو در باکتریها نیز جلوگیری شود.
پزشک هماهنگ کننده سل مرکز بهداشت استان کرمان خاطر نشان کرد: بیشترین داروهای قابل استفاده در درمان سل شامل ایزونیازید و ریفامپین و اتامبوتول و پیرازنیامید است، هرکدام از این داروها اثر خاص خود را دارند هیچکدام از آنها جایگزین داروهای دیگر نمی شود. طول مدت درمان شش ماه است، افراد بیمار باید تا دو هفته پس از شروع درمان ضد سل از محل کار خود یا محل تحصیل جدا شده و در منزل بمانند تا افراد دیگری را آلوده به بیماری نکند، مصرف کامل و منظم داروها از عود بیماری پس از بهبودی جلوگیری می کند.
وی خاطر نشان کرد: بهترین راه درمان بیماری سل مصرف دارو زیر نظر مستقیم پرسنل بهداشتی است، با ورود به این برنامه یک پرسنل بهداشتی هر روز و یا چندین بار در هفته بیمار را ملاقات می کند و داروها را به وی ارایه می دهد. a
