افق نیوز؛
گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم ـ پرونده ویژه «خادم جمهور»؛ هادی دارابی:۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ نخستین سالگرد عروج دومین رئیس جمهوری اسلامی ایران خواهد بود که در مسیر خدمت، به شهادت رسید. سال گذشته آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور به‌همراه آیت‌الله سید محمدعلی آل‌هاشم امام جمعه تبریز، حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه و مالک رحمتی استاندار آذربایجان شرقی در سانحه سقوط بالگرد در منطقه ورزقان آذربایجان شرقی به شهادت رسیده معروف به «شهدای پرواز اردیبهشت» شدند.
البته در آن سانحه سید مهدی موسوی سرتیم حفاظت ریاست‌جمهوری و کادر پرواز نیز به درجه شهادت نائل آمدند؛ حادثه‌ای که مردم ایران را غم‌دیده و عزادار کرد و بسیاری را در شوک فرو برد.
خبرگزاری تسنیم به‌مناسبت فرارسیدن اولین سالگرد شهید رئیسی رئیس‌جمهور فقید، مصاحبه‌هایی را در قالب یک پرونده ویژه انجام داده است که در این ایام در حال انتشار است (مصاحبات پیشین در این پرونده در زیر آمده است).
در این بخش با رضا نقی‌پور، معاون مراسم و تشریفات دفتر رئیس‌جمهورِ شهید به گفت‌وگو نشستیم تا درباره تعامل شهید رئیسی با مردم و هم‌چنین سفرهای داخلی و خارجی و نحوه حضور و مواجهه با مقامات سایر کشورها مطالبی را مرور کنیم.
متن این گفت‌وگو به‌شرح زیر است:
تسنیم: سابقه آشنایی شما با آقای رئیسی چگونه رقم خورد؟
نقی‌پور: اولین دیدار من با آقای رئیسی در ایام انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۶ انجام گرفت اما آغاز کار رسمی من با ایشان از دیدارها و برنامه‌های رئیس‌جمهورِ شهید، قبل از تنفیذ و تحلیف بود و بعد از تحلیف ایشان به‌عنوان مدیرکل تشریفات ریاست‌جمهوری منصوب شدم.
تسنیم: شما در تمامی برنامه‌های شهید رئیسی حضور داشتید، منش او در تعاملات، سفرها، رفت‌وآمدها چطور بود؟ آیا آقای رئیسی پروتکل رفتاریِ خاصی داشت؟
نقی‌پور: در ابتدای سخن باید بگویم که کار با آیت‌الله شهید رئیسی واقعاً طاقت‌فرسا اما شیرین بود، چون ایشان انسان پای‌کار و تلاش‌گری بود و می‌توان گفت تقریباً شبانه‌روزی کار می‌کردند. کار تشریفات در این سطح در تمامی دنیا بسیار سخت و استرس‌زاست اما حساسیّت شهید رئیسی بر اجرای دقیق پروتکل‌ها و تشریفات جهت حفظ شأن نظام جمهوری اسلامی در دیدارهای خارجی، بر این حساسیت می‌افزود.
یکی از سختی‌های کار ما در هماهنگی‌های سفرهای داخلی هم این بود که ضمن در نظر گرفتن چارچوب‌های کاری به‌نحوی مدیریت می‌کردیم که مردم مورد تکریم و احترام قرار بگیرند و کوچک‌ترین بی‌احترامی رخ ندهد؛ چون شهید رئیسی بر حفظ احترام و کرامت مردم دقت داشتند و تأکید زیادی به این اصل می‌کردند؛ این نگاه هم برآمده از آموزه‌های قرآنی بود.
هرچقدر در دیدارهای خارجی با اقتدار ظاهر می‌شدند و از حقوق ملت ایران و مستضعفین جهان دفاع می‌کردند و متناسب با منافع مردم کشورمان و مواضع مقامات خارجی نسبت به جمهوری اسلامی ایران کنش نشان می‌دادند، در مقابل در دیدارها و سفرهای استانی در تعامل با مردم در عین تواضع و فروتنی همیشه خود را جزئی از آن‌ها می‌دیدند و این سیمای واقعی یک عالِم عامل در عرصه سیاست است.
تسنیم: یکی از مسائلی که شنیده شده، سعی آقای رئیسی بر رعایت اقتدار ایران در دیدار با مقامات و سفرهای خارجی است، این مسئله چگونه رخ داد؟ منش شهید رئیسی در این زمینه چطور بود؟
نقی‌پور: مواضع کشورها و مقامات در رفتار آقای رئیسی با مقامات آنان مؤثر بود؛ دیدار رؤسای جمهور و کشورها معمولاً مبنی بر احترام متقابل است، اگر رئیس دولتی با ایشان دیدار داشت که موضع ناحقی علیه کشور ما گرفته بود، شهید رئیسی با اقتدار و موضع بالا برخورد می‌کرد و از طرف دیگر هم اگر کشوری از منافع ما دفاع کرده بود، مورد محبت ایشان قرار می‌گرفت.
تسنیم: از به‌یادماندنی‌ترین قاب‌هایی که از آقای رئیسی در اذهان هست، بالا بردن تصویر شهید سلیمانی و هم‌چنین قرآن کریم در سازمان ملل بود، این تصمیم چگونه گرفته شد؟
روزی که خبر داده شد رژیم صهیونیستی به سفارت ایران در دمشق حمله کرده است و برخی مستشاران ما به شهادت رسیده بودند، شهید رئیسی در میزبانی از ایتام بودند و نشست افطاری داشتند، رئیس‌دفترشان خبر را به اطلاع رساند علی‌رغم اینکه خبر ناراحت‌کننده بود ایشان با حفظ احساسات، برنامه را ادامه دادند و بعد از آن بلافاصله به جلسه ویژه مسئولان نظامی و امنیتی رفتند.
نقی‌پور: آقای رئیسی یک شخصیت واجد سکینۀ قلبی بود؛ این از آن جهت بود که ایشان در تمام لحظه‌های زندگی برای رضایت خدا گام برمی‌داشتند، به‌عنوان مثال، روزی که خبر داده شد رژیم صهیونیستی به سفارت ایران در دمشق حمله کرده است و برخی مستشاران ما به شهادت رسیده بودند، شهید رئیسی در میزبانی از ایتام بودند و نشست افطاری داشتند. آقای اسماعیلی رئیس‌دفترشان خبر را به اطلاع‌شان رساند علی‌رغم اینکه خبر ناراحت‌کننده بود ایشان با حفظ احساسات، برنامه با ایتام را ادامه دادند و بعد از آن بلافاصله به جلسه ویژه مسئولان نظامی و امنیتی مرتبط با این مسئله رفتند.
ما همیشه آرامش را در چهره ایشان می‌دیدیم و به‌یاد ندارم ایشان به‌هم‌ریخته باشد؛ در این موارد نیز اطمینان قلبی‌شان محفوظ بود، هر اتفاق خوبی را از جانب خدا می‌دانستند و تلاش برای رفع مشکلات مردم برایشان اهمیت داشت و مشکلات مردم بود که ناراحت‌شان می‌کرد.
درباره سخنرانی شهید رئیسی در مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۴۰۱ که ایشان تصویر شهید سلیمانی را بالای دست برد و در برابر دیدگان جهانیان گرفت، ما از قبل آمادۀ انجام این کار بودیم و آقای رئیسی بعد از انتظار در محل مشخص و فرارسیدن زمان سخنرانیِ رئیس جمهوری اسلامی ایران، با متن سخنرانی و هم‌چنین همراه داشتن تصویر سردار شهید حاج قاسم سلیمانی پشت جایگاه سازمان ملل قرار گرفت.
وقتی شهید رئیسی در سازمان ملل با شجاعت تصویر سردار دل‌ها را بالا برد و و مطالبه رسیدگی دادگاه بین‌المللی درخصوص این جنایت را مطرح کرد، من هم مانند بسیاری از ایرانیانی که این قاب ماندگار را می‌دیدند، اشک ریختم.
وقتی رئیس‌جمهورِ شهید در اثنای صحبت، با شجاعت تصویر سردار دل‌ها را بالا برد و و مطالبه رسیدگی دادگاه بین‌المللی درخصوص این جنایت را مطرح کرد، من هم مانند بسیاری از ایرانیانی که این قاب ماندگار را می‌دیدند، اشک ریختم و تحت تأثیر قرار گرفتم.
این اقدام آقای رئیسی دارای پیام‌های مهمی بود؛ وقتی رئیس‌جمهور ایران با حضور در نشست سازمان ملل در کشوری که سال‌های سال با ما دشمنی کرده و رئیس‌جمهور آن قاتل محبوب‌ترین چهره ملی ماست، تصویر این شهید را بر دست می‌گیرد، نشان از اقتدار و شجاعت حاج آقا و نشان دادن جایگاه سردار سلیمانی در قلوب مردم ایران بوده است.
وقتی آقای رئیسی در سازمان ملل نسخه‌ای از کلام‌الله را بلند کرد، رئیس جمهور الجزایر نفر بعدی بود که باید سخنرانی می‌کرد، از اقدام رئیس‌جمهور ایران در دفاع از قرآن و مظلومانِ عالم شگفت‌زده شد و با مشت گره‌کرده به من گفت؛ «ماشاءالله»…
هم‌چنین در جریان حضور ایشان در سال ۱۴۰۲ در سازمان ملل، هم‌زمان با چندین مورد اهانت به قرآن کریم در برخی کشورها و حمایت‌های سران این کشورها از این اقدام ننگین، ایشان نسخه‌ای از قرآن را بر دست گرفت و ندا سر داد که “حقیقت نمی‌سوزد”.
آن‌زمانی که آقای رئیسی در حال سخنرانی بود و نسخه‌ای از کلام‌الله را بلند کرد، رئیس جمهور الجزایر نفر بعدی بود که باید سخنرانی می‌کرد؛ او از اقدام رئیس‌جمهور ایران در دفاع از قرآن و مظلومانِ عالم شگفت‌زده شد و با مشت گره‌کرده به من گفت؛ «ماشاءالله» و من پاسخ دادم: «الحمدلله».
البته حقیقتاً این کار در شأن رئیس‌جمهور ایران به‌عنوان یک کشور مسلمان است که در سخنرانی خود علاوه بر پرداختن به مسائل فراسرزمینی، دغدغه مظلومان عالم، مهدویت، جنایت استکبار و…، از حرمت قرآن کریم به‌عنوان یکی از اصول مشترک تمام مسلمانان جهان هم دفاع کند.
تسنیم: به‌یاد داریم آقای رئیسی بعد از انجام سخنرانی در سازمان ملل در سال ۱۴۰۲، به‌صورت پیاده از محل برگزاری نشست تا مکان اقامت خود بازگشت؛ همان سالی که برخی گروه‌های ضدانقلاب پس از فراخوان‌های فراوان قبل از این سفر، در اطراف محل سازمان ملل تجمع کرده بودند تا علیه هیئت ایرانی فضاسازی کنند، این اقدام تعجب‌ها را برانگیخت و شاید کسی فکر آن را نمی‌کرد.
نقی‌پور: شهید رئیسی علی‌رغم اطلاع از این موضوع، به‌خلاف اینکه ذره‌ای ترس به دل راه بدهد، با شجاعت تمام به‌صورت پیاده وارد خیابان اطراف برگزاری مجمع شد؛ خبرنگاران و عکاسان کشورهای مختلف نیز در آن محل حضور داشتند. در ابتدای مسیر یک خانم که فارس‌زبان و اتباع یکی از کشورهای تاجیکستان یا افغانستان بود، با صدای بلند به آقای رئیسی سلام کرد و ایشان هم با همان روحیۀ همیشگی پاسخ دادند و این پیاده‌روی عملاً ماه‌ها فضاسازی جریان ضدانقلاب در خارج از کشور را خنثی کرد.
تسنیم: عکس‌العمل آقای رئیسی بعد از بالابردن تصویر شهید سلیمانی و قرآن کریم در سازمان ملل چگونه بود؟ آیا احساس خوشحالی می‌کرد؟
نقی‌پور: آقای رئیسی یک انسان خاص بود؛ شاید برای برخی غیرقابل باور باشد ولی باید در جواب بگویم که شهید رئیسی خیلی عادی بود و این کارها را از جانب خدا می‌دانست و چون آن را وظیفه دینی ـ ملی خود می‌دانست این‌گونه نبود که برای خوش‌آمد دیگران کلامی به زبان بیاورد یا رفتاری را انجام دهد که منتظر تحسین و تمجید بقیه باشد، بلکه به‌خاطر انجام تکلیف و جلب رضایت خداوند متعال و کسب توفیق انجام تکلیف شرعی خود، خوشحال می‌شدند.
تسنیم: رهبر معظم انقلاب تعابیر بلندی درخصوص شخصیت شهید رئیسی داشته‌اند؛ از جمله مردم‌داری، خستگی‌ناپذیری و غیره، شما که از نزدیک شاهد رفتار ایشان بودید، شهید رئیسی چه ویژگی‌هایی داشت؟
نقی‌پور: بنا به اذعان همگان مردم‌داری آقای رئیسی ویژگی لاینفک ایشان از ابتدای آغاز مسئولیت گرفتن ایشان در ابتدای انقلاب بوده است و در این رابطه افراد متعددی از جریانات سیاسی مختلف خاطرات فراوانی را (چه در زمان حیات و چه پس از شهادت ایشان) نقل کرده‌اند.
به‌قدری نسبت به کار و خدمت به مردم و گره‌گشایی از مشکلات‌شان شوق وافر داشتند که هیچ‌گاه به یک کار عادی رضایت نمی‌دادند و می‌گفتند؛ “باید بیشتر کار کنیم. کار، کار.”، کار کلمه‌ای بود که مدام به اطرافیان و وزرا می‌فرمودند.
آقای رئیسی به برخی مناطق محروم در کشور سرکشی کرد که حتی یک فرماندار هم به آن‌جا نرفته بود؛ ما در سفرهای استانی، روزانه ۲۰ ساعت مشغول کار بودیم، به‌قدری نسبت به کار و خدمت به مردم و گره‌گشایی از مشکلات‌شان شوق وافر داشتند که هیچ‌گاه به یک کار عادی رضایت نمی‌دادند و می‌گفتند؛ “باید بیشتر کار کنیم. کار، کار.”، کار کلمه‌ای بود که مدام به اطرافیان و وزرا می‌فرمودند. گرما، سرما، برف، باران، سیل، زلزله و غیره برای آقای رئیسی معنا نداشت و تحت هر شرایطی باید کار را انجام می‌داد؛ ما نمونه‌های بسیاری را مشاهده کرده‌ایم.
درباره خستگی‌ناپذیری ایشان هم به‌عنوان نمونه این را بگویم که به‌دستور خودشان برای سفرهای خارجی طوری برنامه‌ریزی می‌کردیم که آخر شب حرکت کنیم و اول وقت به کشور مقصد برسیم تا هم زمان استراحت شبانه را در پرواز باشیم و هم به کارها و امورات روزانه ایشان در داخل کشور حتی به‌اندازۀ چند ساعت خللی وارد نشود، البته در زمان پرواز هم مقامات همراه فرصت را مغتنم می‌شمردند و با حاج‌آقا در خصوص مسائل مختلف صحبت می‌کردند.
البته بنابر مشی همیشگی، شهید رئیسی مقید بودند همیشه یک‌ساعت قبل از نماز صبح بیدار شوند و به عبادت بپردازند؛ این برنامه‌شان در هیچ شرایطی و حتی زمان‌هایی که در پرواز یا سفر بودیم، ترک نمی‌شد.
درباره کارآمدی و مدیریت ایشان هم اگر در احکام مسئولیتی صادره از رهبر معظم انقلاب به آقایان مروی و اژه‌ای برای تولیت آستان قدس رضوی(ع) و قوه قضاییه دقت کنید، حضرت آقا صراحتاً با تحسین اقدامات ماندگار و اثرگذار آقای رئیسی، افراد جایگزین ایشان را به ادامه همان مسیر طی‌شده توسط شهید رئیسی امر کرده‌اند و اما نقطه اوج این تعاریف حضرت آقا از ایشان همان تعبیر امیرکبیر زمان بود.
تسنیم: شما در آخرین سفر حضور داشتید؟ از حس‌وحال آن سفر بی‌بازگشت بگویید.
نقی‌پور: من در آن سفر تلخ حضور داشتم و در آخرین پرواز نیز در بالگرد رزرو بودم. بعد از آن افتتاح سد قیزقلعه‌سی و هم‌چنین اقامه نماز ظهر، شهید رئیسی با چندین نفر از اهالی منطقه گفت‌وگو کرد.
ما حدود ساعت ۱۳:۰۵ از محل افتتاح برخاسته به‌سمت پالایشگاه تبریز حرکت کردیم. بعد از نشست بالگرد در محل معدن مس سونگون نمی‌دانستم که علت فرود چیست، احتمال می‌دادم که شاید استاندار یا امام جمعه تبریز از آقای رئیسی خواسته‌اند که بازدیدی از معدن داشته باشند و ما به این علت در آن محل فرود آمدیم.
بعد از سانحه بالگرد شهید رئیسی تماس‌ها آغاز شد و بالاخره یک تماس با آیت‌الله آل‌هاشم برقرار شد، امام جمعه محبوب تبریز در آن تماس گفته بود که؛ “من دارم می‌میرم، کمکم کنید.”، همه شوکه شدیم، باور اینکه حادثه‌ای برای بالگرد رئیس‌جمهور اتفاق افتاده بسیار سخت بود.
بعد از فرود، گفته شد بالگرد حامل آقای رئیسی هنوز نیامده است؛ اصلاً به ذهن من نیامد که شاید اتفاقی رخ داده باشد. بعد از چند دقیقه، فکر کردم بالگرد حامل ایشان به تبریز رفته است و شاید ما هم باید مسیر را ادامه دهیم؛ تماس‌ها آغاز شد و بالاخره یک تماس با آیت‌الله آل‌هاشم برقرار شد، امام جمعه محبوب تبریز در آن تماس گفته بود که؛ “من دارم می‌میرم، کمکم کنید.”، همه شوکه شدیم، باور اینکه حادثه‌ای برای بالگرد رئیس‌جمهور اتفاق افتاده بسیار سخت بود؛ به‌همراه برخی دیگر، به‌سمت ارتفاعات حرکت و شروع به جست‌وجو کردیم؛ ساعت‌های سخت و عجیبی بود البته پاسخ آیت‌الله آل‌هاشم این امید را در دل‌مان زنده کرد که همۀ سرنشینان در قید حیات هستند.
شامگاه یکشنبه ۳۰ اردیبهشت در منطقه حاضر بودیم و به‌قدری مه زیاد شده بود که چند متر اطراف هم دیده نمی‌شد. ما آن شب را به‌سختی گذراندیم و نمی‌دانستیم که چه‌چیزی در انتظار است، همان ساعات اولیه نیز ستاد جست‌وجو تشکیل شده بود و سردار سلامی فرمانده‌کل سپاه، اعضای دفتر رئیس‌جمهور و برخی از وزرا و اعضای خانواده‌شان آمده بودند و کار جست‌وجو دنبال می‌شد، حدوداً ساعت ۵ صبح بود که اطلاع دادند گروهی بالگرد را پیدا کرده‌اند و آن‌جا بود که متوجه شدیم همۀ سرنشینان بالگرد به شهادت رسیدند.
تسنیم: اگر نکته‌ای بوده که مورد اشاره قرار نگرفته است، بگویید.
نقی‌پور: ما در این مدت بسیار فشرده کار می‌کردیم و این مشغولیت به کار، اجازه نمی‌داد که ما به‌درستی و به‌وضوح ابعاد شخصیتی آیت‌الله رئیسی را بشناسیم و درگیر کار بودیم. عشق به مردم و خدمت باعث شده بود که آقای رئیسی بتواند شب و روز کار کند؛ او از جنس مردم بود و از کودکی سختی کشیده و محرومیت را لمس کرده بود، با همین حرارت هم کارها را پیگیری می‌کرد و غصۀ مردم را می‌خورد، اخلاص ایشان در امورات به کارها برکت می‌داد.
روحشان شاد باشد و ان‌شاءالله همۀ شهدای پرواز اردیبهشت با سیدالشهدا(ع) محشور باشند.
انتهای پیام/+
source
تمام
