این اتفاقات باعث شده تا گل محمدی در روزهای اخیر مسایلی را مطرح کند که بیشتر شبیه بهانه گیری است تا توجیه منطقی نتایج تیم پرسپولیس در لیگ برتر. یحیی اعلام کرده هدایت تیمی را بر عهده گرفته که در سال های اخیر همواره در بحران بوده و نتوانسته نتایج قابل قبولی کسب کند و نکته دیگر اینکه گل محمدی صراحتا اعلام کرده است شاگردانش او را ناامید کرده اند چرا که نتوانسته اند انتظارات او را فراهم کنند.
گل محمدی از پرسپولیس در هفته های اخیر راضی نبوده و لب به انتقاد از شاگردانش گشوده اما سئوال ما از سرمربی پرسپولیس این است که چرا وقتی سرخپوشان تهرانی در جام حذفی نتیجه می گیرند و حریفان خود را با گل های زیاد شکست می دهند، او چنین بهانه های نخ نما شده ای نمی آورد و مثل یک سردار فاتح از پیروزی های تیمش حرف می زند و به تمجید از شاگردانش می پردازد.
تفاوت پرسپولیس در لیگ برتر و جام حذفی در چیست که تیم آقا یحیی در حذفی کوبنده و قدرتمند ظاهر می شود اما در لیگ نشانی از پرسپولیس مورد انتظار هواداران نیست و به راحتی امتیاز از دست می دهد.
واقعیت این است که پرسپولیس در حال حاضر فوتبال زیبایی را بازی می کند به گفته محمد پنجعلی کاپیتان سابق سرخپوشان تهرانی بهترین فوتبال را در بین تیم های ایرانی به نمایش می گذارد اما چرا این تیم در لیگ نمی تواند نتیجه بگیرد و فرصت ها را به راحتی از دست می دهد و تبدیل به گل نمی کند؟
چرا شاگردان گل محمدی همان فرصت ها را در جام حذفی به راحتی از دست نمی دهند اما در لیگ عاجز از به ثمر رساندن گل هستند؟ تمام این مسایل بر می گردد به وضعیت روحی شاگردان گل محمدی، شاید آنها از لیگ قطع امید کرده اند و به همین دلیل است که روحیه و انگیزه لازم را در این مسابقات ندارند و خیلی بی تفاوت از کنار موقعیت ها و امتیازات می گذرند اما در جام حذفی خیلی هوشمندانه و با دقت عمل می کنند و به ملوان ۶ گل و به نفت تهران ۴ گل می زنند تا به عنوان یک مدعی بزرگ خودشان را در این رقابت ها مطرح کنند.
بازیکنان پرسپولیس در لیگ و جام حذفی تفاوتی به لحاظ فنی ندارند و این روحیه تک تک شاگردان گل محمدی است که وجه تمایز آنها در لیگ و جام حذفی است.
گل محمدی اگر می توانست کاری کند که بازیکنانش در لیگ هم مثل جام حذفی با روحیه و با انگیزه کار کنند، با احتساب امتیازات بازی های اخیر، الان در جمع تیم های بالای جدول بود و حتی می توانست خودش را در حد یک مدعی مطرح کند بنابراین ایراد اصلی به خود گل محمدی بر می گردد که نتوانسته آن روحیه برتری طلبی که در جام حذفی در تیمش هست را در لیگ هم به وجود آورد تا شاگردانش بهترین استفاده را از موقعیت هایی که به دست می آورند، ببرند و نتایج مطلوبی کسب کنند.
باید به این نکته توجه کنیم که پرسپولیس امروز دچار چنین مشکلاتی نشده که گل محمدی الان لب به انتقاد بگشاید و بازیکنانش را از لب تیغ بگذراند بلکه این معضلات همراه تیم بود و آقا یحیی با آگاهی از تمام این مشکلات هدایت سرخپوشان تهرانی را بر عهده گرفت و اتفاقا شروع خوبی هم با این مجموعه بحران زده داشت اما آقا یحیی رفته رفته به روزمرگی افتاد و نتوانست نتایج قابل توجهی در لیگ کسب کند.
