یک استاد دانشگاه معتقد است: طلاق، فقر، بیکاری والدین و خشونت‌های خانوادگی از مهمترین عللی است که زمینه را برای بروز پدیده فرار از خانه فراهم می‌کند.
مهدی زایر در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به این‌که، خانواده گرمترین و مطمئن ترین کانون برای زندگی جوانان و نوجوانان است و تعامل با والدین نیز از شیرین ترین و دلنشین ترین تعاملات برای نوجوانان است، توضیح داد: امروز در بیشتر کشورهای جهان، فرار از خانه به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است و در ایران نیز تحقیقات انجام شده در این زمینه رشد روزافزون این آسیب اجتماعی را نشان می‌دهد.
این استاد جامعه شناسی با اشاره به این‌که بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد ۹۰ درصد از دختران فراری اعتیاد دارند، افزود: طلاق ، فقر و بیکار ی والدین و خشونت های خانوادگی نیز از مهمترین علت هایی است که زمینه را برای بروز پدیده فرار از خانه فراهم می کند.
وی عنوان کرد: گرفتار شدن در باندهای قاچاق مواد مخدر، سرقت و فحشا، بیماری‌های مهلک نظیر ایدز، امکان کشته شدن به دلایل مختلف، از دست دادن آینده و بی هویتی از پیامدهای فرار دختران از خانه است.
این استاد دانشگاه عنوان کرد: محیط نامناسب خانواده، تناسب نداشتن فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی والدین و شیوه‌های تربیتی متفاوت آنها و برخوردهای ضد و نقیضی که ممکن است با فرزندان شان داشته باشند، نوجوانان را دچار تضاد می‌کند؛ ممکن است در این شرایط، بهترین راه را برای برون رفت و خلاصی از این محیط، فرار از خانه ببینند.
زایرتصریح کرد: فرار دختران عمدتا در سنین نوجوانی رخ می‌دهد چرا که آنها به دنبال هویت خودشان هستند و از آنجا که راه درست را نمی‌دانند سردر گم می‌شوند.
وی با بیان این‌که هر اتفاقی که در پیرامون این نوجوانان رخ بدهد، فکر می‌کنند مقصر، آنها هستند، افزود: این افراد در چنین شرایطی ممکن است تحمل مشکلات را نداشته و احساس ناامنی کنند و چون فضای خانه نیز نمی‌تواند به آنها آرامش بدهد، بنابراین خانه را ترک می کنند.
این جامعه شناس با بیان این‌که یکی از مهمترین علل فرار دختران از خانه، ناسازگاری با والدین است، اظهار داشت: طبق بررسی‌های انجام شده ۵۸٫۹ درصد ناسازگاری با والدین، ۱۶ درصد اغفال، ۱۳ درصد احساس امنیت نکردن در خانواده، ۱۵ درصد وضعیت اقتصادی ،۵٫۱۲ درصد طلاق والدین، ۷ درصد گرایش به مسایل انحرافی، ۵٫۱۲ درصد ازدواج‌های ناموفق، ۵٫۱۲ درصد اعتیاد، و ۰٫۵ درصد مشکلات روانی عامل فرار دختران بوده است.
او با اشاره به این‌که طبق بررسی‌های انجام شده تنها در ۱۴ درصد موارد و پس از بازگشت فرزندان، خانواده، رفتار مناسبی با دختر فراری داشته است، افزود: نکته مهم تر این است که بسیاری از این افراد برای اولین بار از سوی نزدیکان خود مورد تعرض قرار می گیرند.
وی تصریح کرد: طبق آمار ارایه شده ۳۶ درصد دخترانی که برای بار دوم از خانه فرار می کنند از سوی اعضا خانواده مورد سوء استفاده قرار می گیرند؛ ۳۳ درصد تنبیه، ۶ درصد به گدایی و ۱۳ درصد به خرید و فروش مواد مخدر وارد می‌شوند.
وی با اشاره به این‌که سن فرار دختران از ۱۶ سال به ۱۴ سال کاهش یافته است، عنوان کرد: با وجود آن‌که مسوولان سعی دارند با این معضل برخورد نمایند، اما آمار نشان می‌دهد که پدیده ای به نام فرار دختران رو به افزایش است به طوری که هر ساله ۱۵ تا ۲۰ درصد به آمار قبلی اضافه می‌شود.
مهدی زایر خاطرنشان کرد: برخوردهای جبری، انتظامی و محدود کردن، ازجمله شیوه های سنتی برخورد با این پدیده است که تجربه نشان می‌دهد درصد زیادی از دختران تحت این شیوه ها پس از بازگشت دوباره اقدام به فرار می‌کنند، اما شیوه‌های جدید، آموزش مهارت‌های زندگی به خانواده‌ها و نوجوانان، آموزش راه‌های تربیت نوجوانان و تربیت فرزند که منجر به هویت یابی صحیح این دختران می‌شود، اثرات مناسب تری دارد.
