چرا گروه های اپوزیسیون فعالیت چشمگیر و تاثیرگذاری ندارند؟

مدیر یک سایت اینترنتی وابسته به محافل ضدانقلاب معتقد است جمهوری اسلامی اساسا اپوزیسیونی ندارد و گروه های موجود حداکثر محافل سیاسی چند نفره هستند.
شروین نکویی سردبیر پایگاه اینترنتی تهران ریویو و مقیم هلند است. او در حالی وجود اپوزیسیون واقعی صاحب تدبیر و تشخیص را زیر سؤال برده که پایگاه اینترنتی وابسته به وی نیز در وضعیتی نزدیک به تعطیلی قرار گرفته و مدت هاست به روز نمی شود.
نکویی در گفت وگو با سایت «چراغ آزادی» و درباره این سؤال که چرا گروه های اپوزیسیون فعالیت چشمگیر و تاثیرگذاری ندارند، تصریح کرد: اول باید ببینیم تعریف ما از اپوزیسیون چیست؟ آیا هر مخالف منفرد یا چند نفر مخاطب را می توان اپوزیسیون نامید. اکثر گروه های سیاسی مخالف نظام در خارج از کشور اساسا اپوزیسیون نیستند بلکه نوعی محفل سیاسی هستند.
وی اضافه کرد: اکثر این محافل سیاسی مخالفان نظام در غرب، متاسفانه یا رابطه نزدیک با جامعه ایران ندارند که از این دست اقدام ها داشته باشند؛ و یا توانایی عملیاتی کار حرفه ای ندارند؛ و یا اینکه اساسا از استراتژی لازم برخوردار نیستند.
وی درباره این نظر که «شاید خیلی از گروه های اپوزیسیون در پاسخ عنوان کنند این شبکه ها را در ایران تشکیل داده اند اما به دلایل امنیتی، صلاح نیست که اعضا و تعداد شبکه هایشان در درون کشور را معرفی کنند»، اظهار داشت: واقعیت این است که وقتی به طرز تفکر، گفتمان و عملکرد خیلی از گروه ها نگاه کنیم می بینیم که هیچ نشانه ای در آنها نیست مبنی بر اینکه چنین شبکه ای را در داخل تشکیل داده اند. البته قابل درک هم است چون وقتی شما سی سال از ایران دور باشید و اگر گفتمانی داشتید فقط دنباله روی از گفتمان آلترناتیو داخل کشور یعنی اصلاح طلب ها بوده، زمینه ای برای ارتباط با جامعه ایران نخواهید داشت.
وی با اشاره به قرار گرفتن طیفی از اصلاح طلبان در میان گروه های ضد انقلاب گفت: مشکل این است که برای طیفی از اصلاح طلبان عنوان مشخصی پیدا نکرده ایم و هنوز آنها را اصلاح طلب خطاب می کنیم در صورتی که خیلی از آنها در قالب اپوزیسیون فعالیت می کنند.
نکویی همچنین درباره گروه موسوم به شورای هماهنگی سبز گفت: صراحتا بگویم که آنها دچار تنبلی فکری هستند چون آلترناتیوی هم ندارند.
وی خاطرنشان کرد: امروزه بحران اصلی جنبش سبز این است که کسانی که به نمایندگی از رهبران جنبش سبز در حال فعالیت هستند و درباره استراتژی ها فکر می کنند (که شاید چندان فکری هم درباره استراتژی نمی کنند) خودشان تکلیف شان با خودشان مشخص نیست. یعنی مشخص نیست که مثلا نقش آقای هاشمی رفسنجانی را دارند یا نقش یک اپوزیسیون. من البته با هیچ کدام شان مشکلی ندارم چون مثلا تدبیر و فکر سیاسی آقای هاشمی رفسنجانی بسیار هم شفاف است. اما فکر «شورای هماهنگی راه سبز امید» اساسا برای من و شاید خیلی ها قابل فهم نیست.