این مقاله اگرچه حاوی ادعاهایی در مورد ضرورت جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح اتمی است، نکات مهمی را مورد اشاره قرار می‌دهد که حاکی از نظرات مراکز تصمیم‌سازی در امریکاست.
اسلاوین در گزارش خود فاش می‌سازد که نگرانی امریکا نباید محدود به فعالیت‌های اتمی ایران باشد، بلکه دولت امریکا باید محدود کردن دیگر فعالیت های نگران کننده‌ی ایران در منطقه را نیز در نظر داشته باشد. این پیشنهاد در مقابل اظهارات اخیر مقام‌های امریکایی از جمله رئیس‌جمهور این کشور است که تأکید می‌کند دولت او بدنبال مهار ایران نیست، بلکه تنها توقف برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی را دنبال می‌کند.
وی همچنین به دولت امریکا یادآور می‌شود که نباید سیاستی را در پیش بگیرد که روابط دولت ایالات متحده با شهروندان کشور مهم و تأثیرگذار ایران از مسیر معقول و معمول خود خارج شود. وی در واقع نگران افزایش تنفر ایرانی‌ها از دولت امریکا است.
اسلاوین در عین حال، راه مهار هسته‌ای ایران را از طریق مذاکرات و آن‌هم مذاکرات دو جانبه میان ایران و امریکا پیشنهاد می‌دهد و اضافه می‌کند که باید محدودیت‌هایی در قبال غنی سازی اورانیوم و ذخایر اورانیوم غنی شده برای ایران قرار داده شود و در مقابل به تدریج تحریم‌های نفت و بانک مرکزی ایران رفع شود و در ضمن، ایران باید در مورد تلاش های مداوم گذشته و جاری خود در زمینه‌ی تولید سلاح های هسته ای به روشی روشن و قابل اثبات ظاهر شود.
وی تأکید می‌کند: دولت امریکا و متحدانش باید راهکاری را برای استفاده در مذاکرات خود تدارک ببینند تا بتوانند همزمان با رسیدن به توافقات روشن و ملموس با ایران، تحریم های اعمال شده علیه این کشور را به تدریج از میان بردارند.
اسلاوین در عین حال اضافه می‌کند که رسیدن به سازشی معنی دار مستلزم آن است که ایران هم به نوبه‌ی خود بتواند گذرگاه ها و سرانجام کار را به خوبی درک کند.
این خبرنگار امریکایی در واقع به همان مسئله‌ای اشاره می‌کند که نمایندگان ایران در مذاکرات اخیر آلماتی ۲ مورد تأکید قرار داده بودند: مشخص شدن و توافق در خصوص چهارچوب، روند و سرانجام مذاکرات. مسئله‌ای که نمایندگان ۱+۵ در مورد آن جمع بندی روشنی نداشتند و پیشنهاد ۱+۵ در واقع تنها بخشی از یک گام بدون روشن بودن چهارچوب، روند (گام‌های بعدی) و سرانجام (گام پایانی) بود.
باربارا اسلاوین در ادامه پیشنهاد خود، سرانجام مذاکره (گام نهایی) را به این شکل بیان می‌کند که ایران باید بطور قطعی غنی سازی فراتر از ۲۰ درصد اورانیوم را تعطیل کند و در مقابل تمام تحریم‌ها علیه ایران پایان یابد.
وی معتقد است که این گام نهایی می‌تواند به فهم منطقی و معقول اینکه ایران برای داشتن یک برنامه صلح آمیز هسته‌ای به چه میزان اورانیوم غنی شده با درصد پائین تر نیاز دارد.
اسلاوین در ادامه، ما به ازای رد این پیشنهاد از سوی ایران را نیز این مسئله می‌داند که اگر ایران چنین معامله ای را رد کند، این امر می تواند بهانه‌ی منطقی و معتبری برای اعمال تحریم های جدید و سخت تری از سوی امریکا، سازمان ملل بوده، و همچنین سایر تحریم های سخت تر چند جانبه و عملیات سری پنهان دیگرعلیه این کشور را تشدید کند.
وی تهدید به اقدام نظامی را نیز گامی بازدارنده می‌داند و می‌نویسد: اقدام نظامی اکثریت اعضای گروه نیروی ضربت شورای آتلانتیک از گزینه‌ی حمله نظامی علیه ایران حمایت می کنند. هر چند گزینه نظامی باید آخرین راه حل باشد، اما دولت اوباما هم باید قبل از هر چیز اطمینان حاصل کند که این تهدید همچنان به قوه‌ی خود باقیست. چرا که اقدام نظامی در نهایت تنها راهی است که می تواند ایران را از تصمیم به ساخت سلاح های هسته ای بترساند و باز دارد.
بولتن
