ساحل استکلیاشا ساحل شیشه ای روسیه+تصاویر تک درخت روییده در سنگ در ارسنجان+تصاویر قلیان و تاریخته ورود آن به ایران یمن: کشتیهای آمریکایی و اسرائیلی را هدف قرار دادیم ترمز رشد ارز کشیده شد استقلال تغییر نام داد نتایج انتخابات الکترونیکی یکساعته حاضر میشود اقدام خیرانه دانش آموزان در آزادی زندانیان نیازمند
ماجرا از اینجا شروع شد که من دور مقدماتی دویدم و بعد از استراحت برای فینال به استادیوم آمدم و میخواستم گرم کنم که مراسم افتتاحیه بود و هیچ ورزشکاری اجازه ورود نداشت. من و ماساژورم بیرون از استادیوم رفتیم تا گرم کنم و بعد از افتتاحیه برگردم. وقتی با استرسی که برای فینال داشتم، آمدیم موقع ورود متوجه شدیم باید وسایل از ایکسری رد شود و ساکم را گرفتند و ما از تونل ضدعفونیکننده رد شدیم و ساکها را گرفتیم و وقتی موقع گرم کردن اختصاصی رسید میخواستم کفشهایم را پایم کنم متوجه شدم کفشهای میخیام نیست. خیلی گشتم و پرسوجو کردم کفشهایم را ندیدهاند؟ تا به گیت رسیدم پرسیدم کفشی جا نمانده؟ گفتند یک جفت کفش اینجا بود که یک نفر آمد، گرفت و رفت و حتی طرف گفته کفشها نارنجی بود. دقیقاً کفشهای من هم نارنجی و زرد بود. حتی پیجر ورزشگاه هم اعلام کرد همچین کفشی گم شده و هر کس پیدا کرده تحویل دهد اما خبری نشد. من نمیدانستم چه کار کنم و دویدن در ۱۰۰ متر بدون کفش ممکن نیست، چراکه همان گام اول سر میخوری. بنابراین تنها نکتهای که به ذهنم رسید دویدن با کفش قرضی بود.