به گزارش خبرنگار برنا شاید زمانی که در یکی از روزهای سال ۱۳۴۰ درویش خان گنگ اسفندیارپور به نشانه اعتراض به از دست دادن زمین‌هایش در کشاکش ماجرای اصلاحات ارضی درخت‌های خشک شده باغش را با سنگ‌ها تزیین کرد هرگز فکر نمی کرد روزی این باغ جزو جاذبه‌های گردشگردی استان کرمان محسوب شود و به اندازه‌ای معروف و مطرح شود که عکاسان و گردشگران برای دیدن و عکاسی و جاودانه ساختن آن از هر گوشه و کنار کشور راهی آن شوند.
درویش خان که کرولال بود و به کشاورزی مشغول بود ،سال ۸۶ در سن ۹۰ سلگی درگذشت و در میان درختان باغ سنگی دست ساز خود به دستان سرد خاک سپرده شد.پیرمرد سال ۱۳۵۵ در فیلم «باغ سنگی» پرویز کیمیاوی بازی کرد و این فیلم در جشنواره‌های داخلی و خارجی بسیاری شرکت داده شد.
باغ سنگی که شاید بتوان درختان آن را نمونه‌های خوبی از هنر مفهومی برشمرد، در ۴۵ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان و در نزدیک روستای بلورد قرار دارد.این باغ منحصر به فرد و بی نظیر تا به حال سوژه عکاسان و خبرنگاران بسیاری بوده است.
باغ ایرانی به عنوان ساختاری کامل، نشانه اعتراض مردی است که روزگاری از راه همین درختانی که حالا خشک شده اند و نابارور، روزگار می گذرانیده است.
درختانی که باروری‌شان ختم به رویش سنگ از دل شاخه‌هایشان است،سنگ‌هایی که روزگاری در کسوت واژه های ناگفتنی پیرمردی بی زبان به کمک او آمده‌اند و روی شاخه‌ها سوار شده اند.
این باغ بی شک از زیباترین و خاص‌ترین جاذبه‌های گردشگری استان کرمان و صد البته کشور محسوب می شود و قطعا نمونه آن را در هیچ جای دیگری نخواهید دید.
