چندی پیش در برنامه صبحگاهی شبکه ۵ سیما، مجری مرد برنامه؛ بازیگر زن مهمان را “سوسن جون” خطاب کرد و گفت که چون او و خانم “پ” با هم همکلاس و دوست هستند برای او سخت است که خطاب به وی اسم فامیل به کار برد.
اما دیروز (شنبه دهم مهر ماه) در برنامه عصرگاهی شبکه ۵؛ مجری زن به زنان سالمند چادری پیشنهاد داد که به جای استفاده از چادر تیره؛ چادرهای رنگی به سر کنند.
وی گفت: مادربزرگ‌ها در قدیم‌ها از چادرهای رنگی استفاده می‌کردند که هم سبک بود و هم قشنگ!
این دیدگاه سخیف؛ کاملا با فلسفه و کارکردهای چادر تیره منافات دارد.
متاسفانه اظهارنظرهای غیرکارشناسی و گاه ساختارشکن در فضای برنامه‌ها؛ رسانه را از مرجعیت علمی و فرهنگی دور می‌کند، نکته‌ای که در برنامه‌های صبحگاهی شبکه ۵ به کرات دیده می‌شود.
در همین برنامه که گاه با عبارات کف خیابانی مجریان اجرا می‌شود؛ روز میلاد حضرت معصومه (س) روز میلاد حضرت سمیه خوانده شد!
نبود اتاق فکر و فقدان استراتژی؛ کمبود مجریان و تهیه‌کنندگان مجرب متعهد و کمرنگی نظارت و مدیریت سترون؛ بروز گاف‌هایی اینچنین را اجتناب‌ناپذیر کرده است.
اکنون که رسانه ملی در آستانه تحولی اساسی است پیشنهاد می‌شود که سطح کارشناسی برنامه‌ها ارتقا یابد و در تعامل با اندیشکده‌ها چه در حوزه مدیریتی و چه در بخش تولید محتوا و تربیت نیروی انسانی؛ گام‌های بلندی برداشته شود. آنچه امروز شاهدیم چه در سطح مدیریتی و چه در حوزه تولید، اعم از تهیه و اجرا؛ کمبود نیروی فکری و خلاق و جریان‌ساز است. آنچنانی که حذف برخی برنامه‌ها که هیچ؛ حذف برخی شبکه‌های سیما نیز نه تنها موجب خلا نمی‌شود که بار مالی رسانه ملی را نیز سبک می‌کند. بنابراین انتظار می‌رود رسانه ملی و سراسری در دوره جدید مدیریتی؛ در راستای چالاکی و گفتمان‌سازی و نیروپروری طرحی نو دراندازد! وگرنه با این بضاعت مدیریتی و فکری؛ راهی دشوار در پیش روست. آن هم در شرایطی که هجمه‌های رسانه‌ای دشمن؛ به شدت هر چه تمام‌تر در جریان است.
