به گزارش خبرنگار افق ؛ صنعت پتروشیمی یکی از مهمترین منابع تولید گازهای گلخانه ای است که مسئول گرم شدن زمین هستند، سایر تاثیرات منفی صنعت پتروشیمی در محیط زیست عبارتند از: باران های اسیدی، از بین رفتن لایه اوزون، آلودگی هوا و… .در صنعت پتروشیمی، مواد شیمیایی به صورت بالقوه مضر هستند در واقع سموم مهلک، بوهای سمی و یا مواد قابل احتراق هستند. صنعت پتروشیمی می تواند باعث از بین رفتن تنوع زیستی و تخریب اکوسیستم شود. بخار های حاصل از صنعت پتروشیمی شامل مقادیر متنابهی از هیدروکربن های حلقوی و آروماتیک، فنولها، مشتقات فلزی، مواد فعال سطحی، سولفید ها، اسید نفتیلینیک و سایر مواد شیمیایی می شود. تولید کنندگان محصولات شیمیایی و پتروشیمی دومین مصرف کننده بزرگ در بخش های تولید جهان هستند و تقریبا ۵ درصد از گازهای گلخانه ای دنیا را تولید می کنند.
انتشار مستقیم دی اکسید ناشی از سوخت های فسیلی در محل کارخانه، با انتشار غیرمستقیم آلایندهها در اثر استفاده از برق در جریان تولید و انتشار گازهای غیر دی اکسید در فرایند های صنعتی از عوامل آلودگی محیط زیست هستند. در زمینه انتشار گازهای گلخانهای تاکنون بیشترین توجه معطوف به انتشار گاز دی اکسید کربن بوده که در اثر سوختن سوخت های فسیلی ایجاد میشود. اما بخش عمده سوخت های فسیلی برای مصارف غیر انرژی مورد استفاده قرار می گیرد.
سطح درآمد افراد نقش مستقیم در آلودگی هوا دارد به طوری که تقاضای افراد برای تهیه کالاهای لوکس و همچنین استفاده از وسایل نقلیه افزایش می یابد و این موضوع میتواند منجر به افزایش آلایندگی در سطح جامعه شود. البته برخی بر این باورند که هیچ دلیلی وجود ندارد که رابطه میان کیفیت محیط زیست و درآمد، خودکار و از پیش تعریف شده باشد و هیچ دلیلی که نشان دهد رشد اقتصادی جانشین کاملی برای سیاست های زیست محیطی است وجود ندارد، رشد جمعیت بر میزان آلودگی هوا در میان طرفداران بدبین و خوشبین تفکیک شده است. دیدگاه بدبینانه نسبت به اثر رشد جمعیت، بر افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات ناشی از چنین رشدی تاکید دارد. با افزایش تعداد جمعیت در سراسر جهان تقاضا برای مواد غذایی و کالاهای دیگر بالا میرود. این تقاضا با تولید گسترده و استفاده از منابع طبیعی برآورده می شود که به نوبه خود منجر به آلودگی بیشتر میشود. در نگاه خوشبینانه با رشد جمعیت نیروی کار افزایش یافته و به افزایش تولید کالا و خدمات منجر میشود؛ البته احتمالاً آثار مثبت توسط آثار منفی خنثی شده و به اثر خالص منفی می انجامد.
رشد اقتصادی ارتباط نزدیکی با مصرف انرژی دارد.زیرا رشد اقتصادی بالاتر به مصرف انرژی بیشتری نیاز دارد و مصرف انرژی کارآمد تر به سطح بالاتری از رشد اقتصادی نیاز دارد، در نتیجه ممکن است رشد اقتصادی،به انرژی متکی باشد و با افزایش مصرف انرژی میزان آلایندگی نیز افزایش می یابد.
شهرنشینی نیز باعث آلودگی محیط زیست می شود. به طور کلی شهرنشینی دارای دو خصوصیت است؛ اول مهاجرت مردم از حوزه های روستایی به شهری جهت اشتغال در فعالیت ها و مشاغل غیر کشاورزی و دوم دگرگونی در سبک زندگی مردم از سبک زندگی روستایی به شهری به همراه تغییر در ارزشها و نگرشهای که رفتارهای تازه ای را سبب می شود. البته به طور کلی علاوه بر افزایش عوامل فوق عوامل دیگری در میزان آلودگی محیط زیست نقش دارند که با تغییر در سبک زندگی می توان آلودگی محیط زیست را کاهش داد.
آلودگی محیط زیست
مسئله افزایش قابل توجه گاز های آلاینده محیط زیست به یک چالش جهانی مهم تبدیل شده است. این موضوع در کنار رشد و توسعه صنعتی در میان جوامع پیشرفته و در حال توسعه توجه بیشتری را به منظور جلوگیری از اثرات مخرب آنها به خود جلب کرده است.