با گذشت دقایق اولیه رفته رفته تیم ما کنترل بازی را در دست گرفت و مسعود شجاعی در کنار حاج‌صفی اصلی‌ترین نقش را در این روند داشتند. شجاعی با حرکت‌های آزادانه‌اش در تمامی نقاط زمین به خوبی خود را در دسترس هم تیمی‌هایش قرار می‌داد و توپ را به خوبی در زمین می‌گرداند. با شروع نیمه دوم شجاعی جای خودش را به قدوس داد. سامان قدوس از جنب و جوش بیشتری برخوردار بود. آنقدر خود را صاحب توپ نمی‌کرد اما باعث می‌شد تا حملات سرعت بیشتری داشته باشند.
حالا شاید یک سوال ذهن هواداران را درگیر خود کرده باشد، مسعود یا سامان؟ شجاعی در گردش توپ و ایفای نقش به عنوان لیدر عملکرد بهتری دارد. او نسبت به قدوس تجربه بیشتری هم دارد اما این به معنی نیست که سامان تجربه کافی را برای جام جهانی ندارد. سامان با عملکردی که مقابل آرسنال داشت موجب شد تا ونگر از او تمجید کند. به نوشته خبرورزشی، احتمالاً سامان آن بازیکنی است که ما را در جام جهانی غافلگیر می‌کند. تقریباً می‌توان حضور جهانبخش در ترکیب اصلی را قطعی دانست. طارمی هم از آنجایی که در تمامی بازی‌های اصلی تیم ملی جز ترکیب اولیه بود و با توجه به توانایی‌اش در فرار به عمق، خلق موقعیت و تکنیکش، می‌تواند تا حدودی گزینه اصلی کی‌روش برای سمت چپ باشد. اما چه کسی بین آنها قرار می‌گیرد؟ قدوس به خاطر سرعت، انرژی بیشتر، توانایی ارسال به عمق و البته مهارتش در نفوذ به قلب دفاعی حریف، به نظر بازیکن کارآمدتری برای حضور بین جهانبخش و طارمی است و احتمالاً گزینه کی‌روش برای این پست است.
در نهایت باید یادآور شد ایران مقابل سه تیم و سه خط دفاعی و میانی در سطحهای مختلف روبه‌رو خواهد شد. نمی‌توان با قاطعیت از حضور نفرات مختلف در ترکیب تیم ملی گفت. آن هم تیمی که در هر پست دو یا سه بازیکن آماده دارد.
