بعد از گذشت ۳۴ بهار از عمر انقلاب شکوهمند اسلامی، و در میان هیاهوی برپایی این جشن ملی، خیلی‌ها جشنواره‌ها و همایش‌های پر زرق و برق را بهانه جشن می‌دانند و عده ای هم زرق و برق که هیچ، چراغی برای افزوختن ندارند.
این جمله به گوشم آشناست که مسئولان نباید از حال و اوضاع مردم محروم و پابرهنه غافل شوند، اما فقط “آشناست”.
جشن انقلاب؛ جشنی به وسعت “مرکزهای همایش‌ها و سالن‌های بزرگ با ستون‌ها و ایوان های بلند” با خرج‌های چند میلیاردی و جشنی به وسعت یک نخ رنگی بر سقف خانه‌ای کاهگلی، چقدر این دو به هم نزدیکند! چه قرابتی کههر دو دارند جشن می‌گیرند!
لازم نیست بگویم که امام(ره) گفت کدام دسته صاحبان انقلاب‌اند.چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است.
وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ(القصص آیه : ۵)
و ما بر آن هستیم که بر مستضعفان روی زمین نعمت دهیم و آنان را پیشوایان سازیم و وارثان گردانیم
و یادآوری این هم سودی ندارد که بگویم، چه کسانی ایستادند، جنگیدند و جبهه رفتند، چراکه جبهه رفته‌ها و جهادی ها وقتی برای کار اقتصادی نداشتند.
تصویر فوق همان تصویری است که امام (ره) از مفهوم “انقلابی بودن” برای مردم بیان کردند.
“انقلابی بودن” واژه‌ای که خیلی‌ها امروز فقط از آن به عنوان یک اتفاق یاد می کنند و انگار چیزی از جزئیات و ریشه های آن به یاد ندارند.
خوب با این وصف فقط یک یادآوری :
انقلابی بودن از ریشه ساده زیستی – کار برای خدا – تلاش برای مستضعفان – تقوا- ولایتمداری- اسلام محوری- خدمت به خلق و از این دست…
تفسیر مصور مفاهیم مذکور هم این چاردیواری است، با تمام وسایل زندگی‌اش! که آن را می خوانیم: “خانه” به معنای “محل زندگی”
این خانه، در روستای “چیل کنار” بخش “فنوج” شهرستان نیکشهر استان سیستان و بلوچستان واقع است، که برای رسیدن به این روستا به جای گذشتن از اتوبان‌های چراغانی شده کلان شهرها، باید با گذر از راه‌های صعب‌العبور متحمل سختی‌های فراوان شد.
در نهایت هم پس از وصول به مقصد، به فکر راحتی زیاد نیستیم، چون این مکان بخشی از یک خانه نیست بلکه “تمام خانه” این خانواده همین یک اتاق است!
این کپر کاهی که در تصویر بالا می‌بینید اگرچه شبیه سیستم آموزشی دانشگاه آکسفورد و کمبریج که پاتوق برخی آقازاده ها شده، نیست اما یک کلاس درس است به سبک خودش، به سبک “انقلابی بودن”
“کلاس درس”! خودم از چیزی که می‌گویم تعجب می‌کنم!
این مکان کلاس درسی در روستای “جهانی دردپ” بخش “هبودان” شهرستان نیکشهر استان سیستان و بلوچستان است که باید با پای پیاده بعد از گذراندن مسیری بسیار غیر قابل عبور و طولانی به آن رسید.
آنا
