سیستم سرمایه دارى ساختارهاى پیچیده فرهنگى، آموزشى و اجتماعى خاص خود را بر بشر امروز تحمیل کرده به گونه اى که حتى امروز هنر نیز براى هنر نیست و عنصر معنوى همچون هنر پیوندى ناگسستنى با پول پیدا کرده است. در این بین حتى سرمایه دارى ورزش هاى خاص خود را هم آفریده به طورى که هم اکنون چندین ورزش را به نام پولدارها مى شناسند، و طبقه ى متوسط به علت هزینه بالایى که این ورزش ایجاد مى کند به نوعى از آن ها به دورند و یا حداقل نمى توانند به شکل حرفه اى تر به آن ها بپردازند اما در کشور ما وضعیت بغرنج تر است و تنها و تنها آدم هاى پولدار مى توانند به شکل حرفه اى تر این ورزش ها را انجام دهند.
ورزش بیلیارد در ایران به نام پولدارها و به کام آن هاست و جوانان طبقه ضعیف و متوسط از نظر اقتصادى با این ورزش بیگانه اند. شاهد ماجرا این است که اکثر جوانان با قواعد و قوانین بیلیارد آشنا نیستند و براى خیلى ها نام بیلیارد و این ورزش آمیخته با تصوراتى است که در فیلم ها به خاطر آن ها مى رسد. هرچند با توسعه امکانات ورزشى در سال هاى اخیر بیلیارد حتى به محله هاى پایین شهر راه پیدا کرده و خیلى ها مى توانند با هزینه کمترى بیلیارد بازى کنند اما باز هم به نظر مى رسد که این ورزش همچنان در چنبره قشر خاصى از جامعه است و حرفه اى بودن در این ورزش بسیار گران است.
اما سوالى که در اینجا پیش مى آید این است که به راستى چرا اینگونه است و چرا قشر عظیمى از جوانان نمى توانند به این ورزش بپردازند و چرا گام هاى اساسى براى همگانى تر کردن این ورزش بسیار جذاب برداشته نمى شود؟ پاسخ دادن به این سوالات مى تواند گره گشاى بسیارى از موانع قهرمانى در این رشته باشد.
ابرار
