عجیب‌تر این که یکی از ترانه‌هایی که برای این بخش انتخاب شده بود «Alone Yet Not Alone» بود. ترانه ای مربوط به فیلمی به همین نام. اما چه چیزی این قدر این انتخاب را بحث برانگیز کرده است؟ هیچ کس چیزی راجع‌به این فیلم نشنیده بود. این فیلم که قرار است مارس آینده به طور گسترده اکران شود به طرز عجیبی در ماه سپتامبر فقط ۷ روز به صورت محدود روی پرده رفت تا از نظر قانونی بتواند نامزد اسکار شود و اکران گسترده آن طبق برنامه بهار سال ۲۰۱۴ رخ خواهد داد.
برای این که بدانید اکران محدود یعنی چه، می‌توان به سریال پزشک دهکده اشاره کرد. سریال قدیمی و خوش ساختی که بارها از رسانه ملی هم پخش شده و ماجرای پزشکی به نام مایکلا را روایت می‌کند که به خاطر جنسیتش کسی به کارش ایمان نداشت و مجبور شد به دهکده‌ای به نام کلرادو اسپرینگز برود تا بتواند کارش را انجام دهد. فیلم مذکور هم در تعدادی از شهرهای آمریکا به مدت یک هفته اکران شد که یکی از این شهرها کلرادو اسپرینگز بوده است. یعنی این فیلم ۷ روز در بهترین سینماهای بزرگ ترین شهرهای آمریکا اکران نشده است، بلکه… . این فیلم اگر تن به این اکران نمی‌داد طبق قوانین آکادمی نمی‌توانست نامزد اسکار شود. همان طور که فیلم «آبی گرم‌ترین رنگ است» که نخل طلای جشنواره کن را هم برده بود به دلیل عدم اکرانش در زمان مناسب نتوانست نامزد اسکار شود.
اما قضیه باز هم قرار است جالب تر شود. وقتی اسم این فیلم به عنوان نامزد بخش بهترین ترانه سال اعلام شد خبرنگاران همه رسانه‌های نام فیلم را در اینترنت جست و جو کردند. این فیلم ناشناخته از کجا آمده؟ خلاصه داستانش چیست؟ بازیگرانش که هستند؟ پاسخ این سوال‌ها اصلا معلوم نبود. اما جست و جو در اینترنت هم نتوانست پاسخ ها را بدهد. حتی یک مطلب هم در مورد این فیلم در سایت مشهور روتن تومیتوز یافت نمی‌شد و IMDb هم نتوانست اطلاعات کاملی به آنها بدهد به جز این که عوامل این سریال چه کسانی هستند؟ موسیقی متن این فیلم توسط ویلیام راس نوشته و ساخته شده است. آهنگساز سرشناسی که دو سال متوالی است که رهبر ارکستر آکادمی است. اما ترانه «Alone Yet Not Alone» توسط بروس براتون خلق شده است. براتون عضو سابق هیئت رئیسه آکادمی و رئیس بخش موسیقی آکادمی بوده است. البته این دو مورد تنها پست‌های مدیریتی این فرد نیست. او عضو هیئت رئیسه آکادمی علوم و هنرهای تلویزیونی هم بوده و مدرس دانشگاه‌های مشهور یو سی ال ای و یو اس سی است.
ظاهرا این فرد از نفوذ بسیار بالای خودش برای جلب توجه آکادمی به ترانه اش استفاده کرده و در نهایت موفق به نامزدی در اسکار می‌شود. او البته یک بار در سال ۱۹۸۵ هم برای فیلم سیلورادو نامزد اسکار شده بود اما دستش از رسیدن به مجسمه طلایی بازماند و این دومین نامزدی وی در اسکار محسوب می‌شد. اما او ۱۰ بار برنده جایزه امی شده است. یادتان که نرفته؟ او عضو هیئت رئیسه آکادمی علوم و هنرهای تلویزیونی هم بوده. حالا آکادمی تصمیم گرفته این نامزدی را پس بگیرد، چون برای آنها هم ثابت شده که براتون از نفوذش برای کسب این نامزدی استفاده کرده است. پس گرفتن نامزدی اسکار تقریبا بی سابقه است. آن قدر عجیب که می‌تواند به ماجرای پیا زادورا طعنه بزند.
این بازیگر ۵۹ ساله به لطف رشوه‌های همسر سابقش که یک مولتی میلیاردر اسرائیلی به نام مشولم ریکلیس(با اصلیتی ترکیه‌ای) بود توانست در سن ۲۸ سالگی بعد از بازی در ۱۰ تئاتر، یک فیلم تلویزیونی و دو فیلم سینمایی به خاطر بازی در فیلم بسیار ضعیف «پروانه» که نمره اش از IMDb ۴.۴ است جایزه ستاره جدید سال را از انجمن مطبوعات خارجی هالیوود که هر ساله مجری برگزاری مراسم گولدن گلوب است از آن خود کند. او پس از بردن تنها جایزه معتبر زندگی هنری اش در گولدن گلوب، ۴ بار برنده تمشک طلایی بدترین بازیگر سال شد. طعنه آمیز تر اینکه او سه تا از عناوین تمشک طلایی اش را مدیون همین فیلم پروانه بوده است. او به خاطر آن فیلم موفق به دریافت جایزه تمشک طلایی بدترین بازیگر زن و بدترین ستاره جدید سال شد. در سال ۱۹۹۰ به خاطر «پروانه» و «بانوی تنها» برنده تمشک طلایی بدترین ستاره جدید دهه شد! جالب است که به خاطر همین دو فیلم او نامزد بدترین بازیگر زن دهه هم شده.
یک سال بعد و در سال ۲۰۰۰ به دو فیلم بالا یک فیلم دیگر به نام «سفر بیگانگان راک» هم اضافه می شود تا او به خاطر سه فیلم مشهور کارنامه کاریش که یکی از آنها با ثروت شوهرش، جایزه گولدن گلوب را برایش به ارمغان آورده بود نامزد جایزه تمشک طلایی بدترین بازیگر زن قرن شود. اما او در برابر مدونا هیچ شانسی برای کسب این جایزه نداشت.
برگردیم به مراسم اسکار. امسال چهره های بزرگی از صنعت موسیقی در سینما حاضر بودند اما براتون با لابی توانست این چهره های سرشناس و مشهور که بارها برنده جایزه های معتبر موسیقی از قبیل گرمی شده بودند را از معادلات کنار بزند. این یک رسوایی بزرگ برای آکادمی و رئیس آن شریل بون آیزاک است. رسوایی بزرگی که دیگر تصمیمات آکادمی را هم می تواند زیر سوال ببرد. خصوصا امسال که فیلم ها و اشخاص بزرگی که همه فکر می کردند نامزدی یا حتی جایزه آنها قطعی است، نامزد اسکار نشدند. حالا بعد از چسبیدن برچسب «سیاسی» به بزرگ ترین آکادمی هالیوود و مراسم سالانه اش دیگر باید چه بر چسب جدیدی به پیشانی آنها زد؟ این سوالی است که خود خبرنگاران آمریکایی هم آن را مطرح می کنند. شب گذشته آکادمی در بیانیه ای نامزدی «Alone Yet Not Alone» را پس گرفت و اعلام کرد هیچ ترانه دیگری به جای آن نامزد اسکار نخواهد شد.
بدین ترتیب نامزدهای بخش بهترین ترانه سال عبارتند از:
خوشحال
از فیلم من نفرت انگیز۲
بگذار برود
از فیلم یخ زده
ترانه ماه
از فیلم او
عشق معمولی
از فیلم ماندلا: راه طولانی آزادی
آیا دیگر تصمیمات آکادمی در سال جاری هم زیر سوال خواهد رفت؟ آیا دست های پشت پرده در بخش های اصلی اسکار هم مقابل پرده می آیند؟ خیلی بعید به نظر می رسد که در سال جاری از اتفاق مشابه دیگری رونمایی شود اما به نظر می رسد دیگر الان همه می دانند کجا، چه خبر است؟
