ابتلا به این بیماری یعنی اینکه اشلی، ۲۵ ساله، دیگر نخواهد توانست بزرگ شدن ۴ کودکش را ببیند. لین، ۲۴ ساله، هرگز دو کودکش را نخواهد دید و کاریس، ۲۲ ساله، تا آخر عمر از دیدن تنها کودکش محروم خواهد بود.
هر روزی که می‌گذرد بینایی این سه خواهر کمتر و کمتر می‌شود. اشلی و کاریس مدتی است که دیگر قادر به رانندگی نیستند و برای انجام کارهای روزانه خود به مشکل بر می‌خورند.
ولی آن‌ها مصمم هستند که تا جایی که ممکن باشد رشد و شکوفایی کودکانشان را ببینند. اشلی، که چهار کودک ۸ ساله، ۵ ساله، ۲ ساله و چندماهه دارد اولین کسی بود که متوجه بیماری خود شد. او در سومین بارداری خود از لکه‌های سیاهی که جلوی دیدش را می‌گرفت و از سردردهای شدید شکایت داشت. اشلی می‌گوید «درحال حاضر بیماری ما هیچ درمانی ندارد. می‌دانیم که روزی کاملاً نابینا خواهیم شد به همین دلیل سعی می‌کنیم از هر لحظه زندگی بیشترین استفاده را ببریم. ما قدر هر لحظه‌ای دیدن بچه‌هایمان را می‌دانیم. وقتی به بیماری‌ام پی بردم انگار دنیا بر سرم خراب شده بود. بیشتر از همه نگران این بودم که چگونه باید از کودکانم مراقبت کنم.»
