روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارونت در یادداشتی به پیش بینی جهت گیری آینده اوباما علیه ایران پرداخت.
بسیاری و به ویژه اسرائیلی ها می پرسند این انتصاب ها چه تاثیری در سیاست خارجی آمریکا خواهد داشت و اسرائیل از این سیاست چگونه تاثیر خواهد پذیرفت.
آمریکا قصد ندارد نیروهای نظامی خود را در پایتخت ایران مستقر کند و حکمرانان ایران را سرنگون کند.
آمریکا با وجود همه این احتمالات، مصمم به توقف برنامه هسته ای ایران است. واشنگتن این اقدام را با استفاده از استراتژی همراه با صبوری و در دوره زمانی بلندمدت انجام خواهد داد.
در این برنامه، از تحریم ها یا حملات ناگهانی با هدف آسیب زدن به زیرساخت های هسته ای ایران و وارد کردن شوک شدید به تهران استفاده خواهد شد. این حملات نظامی ناگهانی علیه ایران تقریبا غیرقابل اجتناب هستند.
همچنین می توانیم انتظار داشته باشیم آمریکا استراتژی دیگری را در مقابل ایران در پیش بگیرد.
براساس این استراتژی، تحریم ها و افزایش تدریجی فشارهای نظامی علیه ایران از طریق محاصره دریایی تا حملات نظامی نقطه ای انجام خواهد شد و سپس آمریکا به حملات گسترده از نوع “حملات مصر” که در نهایت منجر به تسلیم ایران و دست برداشتن این کشور از برنامه هسته ای اش خواهد شد روی می آورد.
انجام این اقدامات، سخت و کاری بس بزرگ است. برای اجرا این برنامه ها یا استراتژی ها باید ائتلافی ایجاد کرد. برای برنامه ای همراه با صبر طولانی مدت که بتوان پس از وارد کردن شوک نظامی یا سیاسی به ایران، بتوان با دولت تهران مذاکره کرد.
اوباما برای اجرای این استراتژی نیازمند تیمی متشکل از افرادی است که برای انجام اقدام نظامی مصمم هستند ولی آنها می دانند که چگونه این روند را با اقدامات سیاسی همراه کند.
“جان کری” گزینه اوباما برای سمت وزیر خارجه آمریکا، دارای مدال های افتخار جنگ ویتنام، هنگام رقابت با جرج بوش در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۴ دیدگاه های نظامی اش را آشکار کرد. او با این حال در اوایل دهه ۷۰ میلادی قرن گذشته، از جمله معترضین به ادامه جنگ ویتنام بود.
“چاک هاگل” گزینه اوباما برای سمت وزیر دفاع آمریکا، یکی از جنگجویان دارای مدال های افتخار آمریکاست که جنگ علیه عراق و افغانستان را تایید کرد. او همچنین جنگ در کوزور بالکان را هم تایید کرده بود. هاگل در عین حال حامی خروج نظامیان آمریکا از عراق بود.
هاگل هنگام معرفی به عنوان مشاور امور اطلاعاتی امنیتی رئیس جمهور اوباما در سال ۲۰۰۹ نیز گفته بود: در خاورمیانه مسأله، مسأله پیروزی تمام عیار یا شکست نیست.
“جان برنن” گزینه اوباما برای سمت ریاست سیا نیز براساس جهت گیری های ثابتش، مرد “هویج” است و نه “چماغ”.
با این ترکیب جدید در کابینه آمریکا، تصمیم گیر اصلی، شخص رئیس جمهور است که اعضای تیم، او را در فعالیت های نظامی و سیاسی همراهی و کمک خواهند کرد.
پاسخ به این سؤال که “چه خواهد شد” نه در انتصابات اوباما بلکه در شخص رهبر آمریکا باید جستجو کرد. اعضای تیم تعیین شده از سوی اوباما، او را کاملا همراهی و تصمیماتش را اجرا خواهند کرد.
عصرایران
