من و خیلی‌ها بهشت و جهنم را در این نمایشگاه شناختیم؛ فقیر و غنی را اینجا بر روی تارک سنگ‌های تراش خورده علی اکبر صنعتی دیدیم؛ جذابیتی که همیشه عاشقانه نظر من را سمت خود جلب می‌کرد.
اما امروز نمایشگاه فاخر پدر مجسمه سازی ایران در اوج مظلومیت و مهجوریت در گوشه پرترددترین میدان تهران بصورت ویرانه‌ای تبدیل شده است و انگار نه انگار که بی‌شک یکی از آثار و بناهای ملی خود را به فراموشی سپرده‌ایم؛ حتماً باید اتفاق خاصی بی‌افتد تا مردم تهران قدر این آثار ملی خود را بدانند.
