اینجا هم ایران است با همه اعتقادات و احساساتش. اینجا اگر کسی خیانت کند شاید برایش کله خوک پرتاب نکنند اما به نوع خودشان با او صحبت می‌کنند.
جدایی رامین رضاییان و طارمی اتفاق عجیبی نیست. فصل نقل و انتقالات اصلا برای جدا شدن است. برای رفتن. برای پیشرفت‌کردن. برای بهتر شدن. پس اگر کسی برود نباید به او انگ زد. نباید از او انتقاد کرد. اما بحث بر سر رفتن نیست. بحث بر سر نحوه رفتن است. می‌شود طوری رفت که پشت سرت آب بریزند و به دنبال بازگشت با افتخارت باشند. می‌شود طوری رفت که پشت سرت آه بکشند و منتظر روزی برای انتقام باشند. فرق بر سر همین است. بر سر آه و آب. رامین رضاییان و طارمی راه اول را انتخاب کردند. راهی که پشت سرش آه باشد. این مسیرها انتهایش معلوم است. شاید آنها اول راه باشند. اما ما بارها و بارها آخر این راه را دیده‌ایم. برای مایی که آخر راه را حفظ هستیم رفتن آنها مشکلی ایجاد نمی‌کند. آخر راه یک دوربرگردان است. دور برگردانی که دوباره شما را برمی‌گرداند به همین جا. به اول خط. فقط آن موقع دیگر شاید دری باز نباشد.
نیلوفر کنگرانی
