چون پرسپولیس هم دقیقاً شرایطی دارد مشابه استقلال، بلکه حتی سخت‌تر و کوبنده‌تر… منصوریان مادامی که در نفت بود، هیچ فشاری را حس نمی‌کرد. حتی وقتی می‌باخت، کسی باخت تیم او را نمی‌دید. مهم‌تر از همه اینکه منصوریان را هیچ منتقدی، نقد نمی‌کرد.
او رها بود. خودش بود و تیمش و همه جوجه‌کباب‌هایی که در آرامش بر بدن می‌زد.
بدون هیچ استرسی اما امروز چی؟ منصوریان مدام نقد می‌شود. مدام دیده می‌شود. مدام مورد قضاوت قرار می‌گیرد.
مدام از هیأت‌مدیره حرف می‌شنود. مدام با این و آن بحثش می‌شود. مدام توقعات تماشاگران را باید کنترل کند. گرفتاری‌ها در استقلال یکی، دو تا نیست. روزی به هزار نفر باید جواب پس بدهید. پس منصوریان باید این فشارها را تحمل کند.
باید خلاصه نشان بدهد که توانایی عبور از بحران را دارد. او روزی صدبار باید به خودش بگوید رسیدن به نیمکت استقلال اتفاقی است که خیلی سخت برای او رخ داد؛ پس نباید به همین آسانی از این موقعیت بگذرد…
