تیام در حالی این آمار فوق‌العاده را داشته که حضورش در استقلال به بیش از دو ماه نمی‌رسد. سجاد شهباززاده، علی قربانی، جابر انصاری، فرشید اسماعیلی، مهدی قائدی و محسن کریمی مهاجمان استقلال در این فصل بودند. اسماعیلی به دلیل اینکه بیشتر هافبک – مهاجم بوده، خیلی در این آمار جای نمی‌گیرد، قائدی نیز شرایط اسماعیلی را داشت و بعدها هم به دلیل تصادف در بوشهر، لیگ را از دست داد. کریمی هم یک نیم‌فصل به دلیل مصدومیت در استقلال نبود و پس از چند هفته مصدوم شد و او هم لیگ را از دست داد. شهباززاده نیز بدون اینکه گلی برای استقلال به ثمر برساند، نیم‌فصل دوم در لیست خروج قرار گرفت و از استقلال جدا شد. بنابراین تنها قربانی و انصاری باقی می‌مانند.
قربانی در این فصل چهار گل در لیگ برتر به ثمر رسانده و در آسیا فقط یک گل وارد دروازه الریان کرده است. او در حالی دروازه تیم‌های سپاهان، استقلال خوزستان و پارس جنوبی (دو گل) را باز کرده که ۱۳۸۱ دقیقه بازی کرده است. انصاری هم سه گل در پرونده‌اش دارد که برابر تیم‌های سپیدرود رشت (رفت و برگشت) و نفت تهران بوده و مانند قربانی در آسیا گلی نزده است. این بازیکن هم ۱۰۸۱ دقیقه در ترکیب استقلال بازی کرده است. مجموع گل‌های انصاری و قربانی هفت گل بوده و تنها یک گل بیشتر از تیام!
این آمار ضعیف نشان می‌دهد چقدر استقلال در این فصل در خط حمله دچار مشکل بوده است. البته همه ضعف‌ها را نمی‌توان متوجه مهاجمان دانست. بازیسازی، بدشانسی و قرار نگرفتن در ترکیب هم می‌تواند آمار بدی برای مهاجم فراهم کند، اما یقیناً نمی‌تواند بهانه جدی برای این آمار باشد. باید به شفر حق داد که چرا تا روز آخر نقل‌وانتقالات زمستانی مصرانه دنبال جذب بازیکن خارجی در خط حمله بود و اکنون با آمدن تیام پاسخ این سؤال را داده است. تیام در بازی برابر العین مصدوم شد و به احتمال زیاد چند دیدار را از دست می‌دهد. مشخص نیست در غیاب این بازیکن، مهاجمان دیگر می‌توانند از پس گلزنی بر بیایند یا خیر.
