شهرستان داراب از شمال به شهرستانهای نی‌ریز و استهبان، از شرق به استان هرمزگان، از جنوب به شهرستانهای لار و زرین‌دشت و از غرب به شهرستان فسا می‌رسد. شهر داراب در فاصله ۲۵۴ کیلومتری شیراز جای دارد.
نقش شاپور (نقش دارابگرد)
در فاصله چهار کیلومتری جنوب شهر داراب و در دامنه جنوبی کوهستانی مشهور به پهنا، نقش برجسته‌ای از دوران ساسانیان وجود دارد که بیانگر پیروزی بزرگ دومین فرمانروای ساسانی “شاپور اول” بر امپراتوران روم، والرین، گردیانوس و فیلیپ عرب است.
آتشکده آذرخش (مسجد سنگی)
در حدود پنج کیلومتری جنوب شرقی شهر داراب و در دامنه کوه، بنای شگفت‌انگیزی با طرح چلیپا (صلیبی شکل) وجود دارد که امروزه به نام مسجد سنگی مشهور است. برخی از پژوهشگران بر این باورند که این بنا ابتدا یکی از معبدهای مهم مهرپرستان آریایی بوده که در دوران ساسانیان به آتشکده تبدیل شده است.
آسیاب سنگی
در نزدیکی مسجد سنگی، آسیابی در دل کوه ساخته شده که از نظر معماری در نوع خود بی‌مانند است. این آسیاب دارای دو تنور عظیم سنگی در بالای کوه است که از طریق آنها آب وارد آسیاب می‌شده است.
مسجد جامع داراب
این مسجد در مرکز شهر داراب قرار گرفته و از بناهای ارزشمند دوران صفویه به شمار می‌آید. معماری مسجد دارای یک شبستان بزرگ، راهروهای پیرامون آن و چهار مناره آجری است که در چهار گوشه مجموعه بنای مستطیلی یاد شده برپا و استوار است.
آتشکده آذرجو
آتشکده آذرجو به سبک چهارتاقی با گنبد مدور است که سقف اصلی آن ویران شده است. روبروی آتشکده کوه بلندی به نام حفره سیاه و چشمه طبیعی بزرگی به نام «آغلان قز» که به معنی دختر و پسر می‌باشد، قرار دارد. این آتشکده در حدود ۱۰ کیلومتری غرب داراب قرار گرفته است.
آبشار فدامی
منطقه تفریحی و گردشگری آبشار فدامی از مناطق دیدنی شهرستان داراب به شمار می‌رود که مجموعه‌ای از چند آبشار است.
این آبشار دارای آبی شیرین و شور و سرد و گرم بوده و جلوه‌ای بی‌مانند از طبیعت را نشان می‌دهند. این آبشار در شهر فدامی قرار گرفته است.
یکی از وی‍ژگی های آبشار فدامی وجود چهار نوع آب شور و شیرین و سرد و گرم است که در فاصله ۲۰ متری آبشار شیرین با هم مخلوط می شوند و استخر طبیعی زیبایی را پدید می آورند.
آثار شهر قدیم دارابگرد
شهرباستانی دارابگرد از کهن ترین شهرهای ایران وجهان محسوب می شود این شهر در جنوب شهر فعلی داراب ودر میان دشت وسیع وحاصلخیز هشیوار قرارگرفته است.
سابقه شهرباستانی دارابگرد به اوایل عصرهخامنشیان می رسد و در تاریخ اساطیری ایران بنای این شهربه داراب شاه پسراسفندیار هشتمین پادشاه کیانی ایران نسبت داده شده که در ادبیات پهلوی – اسلامی از او به عنوان داریوش بزرگ یاد می شود.
ساختار شهر به صورت مدور است و گفته شده الگوی آن پادگانهای مدور آشوریان قدیم بوده است بنای شهر دارابگرد به عنوان اولین شهر مدور در فلات ایران زمین مورد استفاده سازندگان شهرهای مهمی مانند هترا وتیسفون قرار می گیرد.
پیرامون شهر دارابگرد دیوار گلی عظیمی به صورت مخروطی ساخته بودند که قاعده آن بیش از ۱۰ متر و ارتفاع آن نیز بیش از هشت متر وطول آن بیشتر از شش کیلومتر بوده که از این بعد بزرگترین دیوار گلی جهان محسوب می شود و دیوار آن با گذشت قرنها وفرسایش فراوان عظمت و استواری خود را حفظ کرده است.
همچنین خندق عظیمی پشت دیوار شهر حفر کرده بودند که دسترسی به شهر را برای مهاجمان فوق العاده دشوار می ساخته است.
شهر دارابگرد دارای چهار دروازه در چهار جهت اصلی است که مهمترین آنها دروازه غربی مشهور به دروازه استخر ودروازه شرقی به نام دروازه خورشید بوده از دو دروازه شمالی وجنوبی برای ورود وخروج آب استفاده می شده وشهر دارای یک سیستم آبرسانی کامل بوده است.
