کدام اپوزیسیون؟ اپوزیسیونی وجود ندارد؟

«اپوزیسیون ایرانی؟ کدام اپوزیسیون؟ اپوزیسیونی وجود ندارد». پایگاه اپوزیسیونی ایران گلوبال درباره پرسش آمیخته به تحلیل فوق نوشت: سرنوشت اپوزیسیون بی شک آمیخته به تصاویر ابهام و هراس است. آنچه به نام اپوزیسیون چه وجوه حقیقی و چه مجازی آن تظاهر دارد، مجموعه ای از نیروها را شکل می دهد که پذیرای دموکراسی نیستند و سی و چند سال است که خود در بستر پیشابلوغ سیاسی اسیر شده اند و وعده های سرانجام ناپذیر را تکرار می کنند. اپوزیسیون رژیم، درونی از هم گسیخته دارد.
در ادامه این تحلیل تصریح شده است این اپوزیسیون نه ملی است و نه در اندیشه همایش همدلی هاست، تنها می خواهد بماند. اگر بر قوای درون و ملی گرایی و یا هر زبان اندیشه همسوی دیگر در گفتار پا می فشارد، یا در اوهام است و یا دروغ می گوید چشم و دستش به سوی بارگاه جهانی است که این روزها فصل یخبندان ناموس سیاسی را رنگ نموده و قلندرانه به تاراج نفت در کشورهای عربی، نام رهایی اهدا می کند. این اپوزیسیون هرگز به سازماندهی درون گسیخته خود نمی اندیشد و پای مصممی در چنین میدانی نمی نهد. برزخی است که سی و اندی سال گریبان ما را گرفته و خود مانعی جدی در گذار از نظام اسلامی گردیده است. آیا قرار است سرنوشت سیاسی ما با این برزخ و ماندگاری بختک وارش رقم زده شود؟ بی شک نمی توان بدین فرآیند باور آورد.