کاری که اصلاح طلبان با ما کردند جمهوری اسلامی هم نکرد!

«اصلاح طلبانی که به خارج آمده اند، می خواهند سر خانه و زندگی و شغل خود در ایران برگردند و به همین دلیل هم برخی از آنها به عنوان عوامل حکومت اسلامی در میان اپوزیسیون مقیم خارج عمل می کنند».
پایگاه اینترنتی سکولاریسم نو وابسته به زوج «اسماعیل نوری علا و شکوه میرزادگی» ضمن انتشار خبر فوق نوشت: حکومت اسلامی ما و رسانه های ما در خارج از کشور را گرفتار خود کرده است. حکومت، نویسندگان و روشنفکران و سیاستمداران را به خارج فرستاده و سانسور را به طور غیرمستقیم به بیرون مرزها کشانده اند. بدین ترتیب حکومت ما را در کشورهای مدرن غربی نیز کنترل می کند و در میان ما نفوذ کرده است. این نفوذی ها مطالب ما را به دلایل سیاسی، مذهبی و عقیدتی و به روش خود سانسور و حذف می کنند.
«سکولاریسم نو» افزود: عنوان «ساختارشکنی» عنوانی بود که چند تن از اصلاح طلبان وارد حرکت ها و رفتارهای سیاسی کردند و ساختارشکنی را به زیان همه خواندند. این ترفند بیشتر از آن که در ایران کار کند، در خارج از کشور موثر افتاد و برای ساکت کردن اپوزیسیون خارج کشور مورد استفاده قرار گرفت. به این معنی که برخی از سایت ها و رادیو و تلویزیون ها که از جنبش سبز پشتیبانی می کردند، این ادعای بیهوده «به زیان همه بودن ساختارشکنی» را باور کردند و بی آن که متوجه باشند، مستقیم یا غیرمستقیم، جلوی پخش گفته ها و شعارهای «ساختارشکنانه» را گرفتند. در آن روزها، و از دید اصلاح طلبان، از «جمهوری ایرانی» یا «جمهوری دموکراتیک» گفتن، از سکولاریسم یاد کردن یا حرف های فمینیستی زدن یا پرچم شیر و خورشید را به تظاهرات آوردن، ساختارشکنی بود. البته در اینجا به نقش رسانه هایی چون صدای آمریکا، و رادیو فردا که آگاهانه و به پیروی از سیاست اوباما، این نوع سانسور را به کار گرفتند، و همچنان نیز به کار می برند، کاری نداریم و بیشتر منظور ما رسانه های مستقل و یا غیردولتی، و افراد خارج از کشور است که گول خوردند و ندانسته به آن تن دادند».
نویسنده ادامه می دهد: اگرچه این جریان، در پی خاموش شدن شعله های جنبش سبز، برای بسیاری از اپوزیسیون خارج کشور و به خصوص رسانه های مستقل روشن شد اما با آمدن تعداد زیادی از اصلاح طلب ها به خارج و جمع شدن شان در کشورهای اروپایی و آمریکا، به شکل سازمان داده شده ای ادامه پیدا کرد. در واقع، بیشترین این افراد، که یا به دلیل ترس منطقی و یا به دلیل ماموریت های سیاسی شان، و یا هر دو، به خارج آمده اند، روند اعمال سانسور در خارج از ایران را گسترش داده اند. دلیل این امر هم روشن است؛ برخلاف بیشتر مهاجرانی که در سه دهه گذشته از جمهوری اسلامی و قوانین آن گریخته اند، آن ها اکنون می خواهند که با عملی کردن خواست های جزئی، به سر خانه و زندگی و شغل هایشان بازگردند.
سکولاریسم نو با بیان اینکه «کاری که اینها با اپوزیسیون کردند، جمهوری اسلامی هم نکرده»، نوشت: آنها بر معدود کسانی که از حکومت اسلامی بریده اند، فشار می آورند. اکنون حکومت آموخته که به واسطه اینها، هر آنچه را می خواهد از سایت های خارج حذف کند و در بسیاری از موارد، وسیله این حذف نویسندگان و سیاستمدارانی هستند که در میان اپوزیسیون قرار دارند. متاسفانه در یکی دو سال گذشته به تدریج بر تعداد کسانی که پس از انتشار مطالبشان خواستار حذف آن مطالب از سایت ها می شوند، افزوده شده است.
این پایگاه اینترنتی نیمه تعطیل در پایان نوشت: راه بهتر این است که نویسنده های هرچه قدر بزرگ از این قسم، اصلا مطلبی ننویسند یا با اسم مستعار بنویسند. در غیر این صورت ما هم به حکومت اجازه داده ایم پا را از مرزها فراتر گذاشته و ما را به سبک خود کنترل و حذف کند. ما در این جا توریست نیستیم و باید مبارزه کنیم.