او در این نوشته که با عنوان “تبعیض در حفظ آبرو!” به دوپینگ یکی از ستاره های سابق فوتبال اشاره کرد و جزئیات جالبی را فاش کرد.
ابراهیمی نوشت:
«اواخر پاییز سال ۹۲ بود و من در پرونده معروف داوری آن سال و داستان بازی پرسپولیس و سپاهان وکالت یکی دو تا از افراد درگیر در ماجرا را داشتم.
عصر یک روز یکی از مسئولین رده بالای فدراسیون جلسه ای خارج از وقت اداری ترتیب داد تا در فضایی غیر رسمی بتواند راحت تر حرف بزند و حرف بشنود.
یکی از متهمان پرونده روبرویش نشست و آن مسئول شروع به صحبت کرد که بهترین کار بیان حقایق است و از این دست حرف ها. بعد اسم یک فوتبالیست مطرح را آورد و گفت تو که از فلانی بزرگتر نیستی. ما حتی به او هم کمک کردیم که آبرویش حفظ شود. بازتاب رسانه ای اسم تو یک صدم فلانی هم نیست.
ما از مدت ها قبل می فهمیدیم او هر هفته به فلان کشور همسایه می رود و دوپینگ خون می کند. تزریق خون به فرد را با سطح طبیعی گلبول قرمز برای افزایش هموگلوبین را دوپینگ خونی می گویند که هدف از این کار، افزایش توانایی حمل اکسیژن در خون و در حمایت افزایش قدرت استقامتی آن شخص می شود.
تشخیص این نوع دوپینگ هم سخت تر از دوپینگ های دارویی است. آن مسئول می گفت ما برای او مراقب گذاشتیم و به اصطلاح طی تعقیب های نامحسوس ردش را زدیم.
همه مستنداتمان که کامل شد او را دعوت کردیم و گفتیم این همه دلیل و مدرک علیه تو وجود دارد. تو الگوی جوانان هستی بهتر است بی سر و صدا از فوتبال کنار بروی. او که دید راه گریزی ندارد خواهش کرد شرایطی فراهم کنیم تا در یک دیدار بزرگ خداحافظی کند ولی گفتیم باید زودتر بروی و به ناچار در دیداری معمولی کنار رفت.
نمی دانم آن حرف ها تا چه حد صحت داشت. نمی دانم اصلا کتمان آن موضوع و حفظ شخصیت آن فوتبالیست کار درستی بوده یا نه اما الان که به راحتی با آبروی بانوان ملوان بازی شده هنوز هم آن مسئول در فدراسیون حضور دارد.
اصلا فرض محال بر صحت ادعاهای مدیران ملوان. او آیا الان به فکر آبروی اینها هم هست یا شخصیت و آبرو فقط خاص چهره های مطرح است؟»
