بر خلاف امضای دستی، که هر تغییری در محتوا و مفاد سند امضا شده به سادگی قابل تشخیص است، در امضای الکترونیک امکان جعل یا تغییر اسناد غیرممکن و هر تغییر در سند موجب نامعتبر شدن امضای آن می‌شود.
در امضای الکترونیک فرد به هیچ عنوان امکان انکار سند را ندارد، زیرا به‌وسیله امضای الکترونیک روی سند و گواهی الکترونیکی فرد، می‌توان به هویت امضاکننده آن پی برد. امضای الکترونیک هر سند برای آن سند منحصربه‌فرد و مرتبط با محتوای آن سند است. به عبارتی امکان جداسازی امضای الکترونیک از روی سند به منظور استفاده مجدد روی سندی دیگر با جایگزین نمودن آن با امضای دیگر امکان‌پذیر نیست.
منظور از امضای الکترونیک چیست؟
امضای الکترونیکی عبارت از هر نوع علامت منضم شده یا به نحو منطقی متصل شده به «داده پیام» است که برای شناسائی امضاء‌کننده «داده پیام» مورد استفاده قرار می‌گیرد
.به طور کلی با این تعریف از امضای دیجیتال چهار حالت کلی متصور خواهد بود:
۱. استفاده از تصویر امضای کاغذی و جایگزین کردن (Paste) آن بر اسناد الکترونیکی
۲. استفاده از نرم‌افزارهای امضای الکترونیکی، مانند نرم‌افزار AdobeSign
۳. امضای آنلاین بر روی صفحه دستگاه دیجیتالی به وسیله ابزارهایی مانند قلم نوری
۴. نوشتن نام و نام خانوادگی در انتهای ایمیل
اعتبار قانونی امضای الکترونیک به چه صورت است؟
یک مزیت برجسته امضای الکترونیک پشتوانه حقوقی آن در کشور است از این رو قانون تجارت الکترونیک ایران در ماده ۷ اعتبار قانونی امضای الکترونیک را اینگونه بیان می‌کند که: هرگاه قانون، وجود امضا را لازم بداند، امضای الکترونیکی مکفی است. پس براساس این ماده، امضای الکترونیک خود به‌تنهایی و بدون نیاز به امضای دستی برای قانون کفایت می‌کند.
همچنین بند ( ی ) ماده ۲ قانون تجارت الکترونیکی ایران در مفهوم امضای الکترونیکی بیان می‌دارد: «امضای الکترونیکی عبارت از هر نوع علامت منضم شده یا به نحو منطقی متصل شـده بـه داده پیام است که برای شناسایی امضا کننده داده پیام مورد استفاده قرار می‌گیرد. » در ادامه شرایط امضای الکترونیکی در ماده ۱۰ به شرح زیر بیان شده است: « امضای الکترونیکی مطمئن باید دارای شرایط زیر باشد:
الف. نسبت به امضاکننده منحصر به فرد باشد.
ب. هویت امضاکننده داده‌پیام را معلوم نماید.
ج. به وسیله امضاکننده و یا تحت اراده انحصاری وی صادر شده باشد.
د. به نحوی به یک داده‌پیام متصل شود که هر تغییری در آن داده پیام قابل تشخیص و کشف باشد.»
به علاوه ماده ۱۲ قانون تجارت الکترونیکی ایران، اصل لزوم پذیرش دلایل الکترونیکی از سوی محـاکم و ادارات را مورد تصریح قرار داده است: « اسناد و ادله اثبات ممکن است به صورت داده پیام باشد و در هیچ محکمه یا اداره دولتی نمی‌توان بـر اسـاس قواعـد ادلـه موجـود، ارزش اثبـاتی داده پیـام را صرفا به دلیل شکل و قالب آن رد کرد. »
بنابراین می‌توانیم مطمئن شویم که امضای الکترونیکی از پشتوانه قانونی و حقوقی مستحکمی برخوردار است.
سامانه امضای الکترونیک وینداد، وین ساین، به روزترین نوع امضای الکترونیک است. هر فرد که در سامانه وین ساین امضا خود را ثبت کند می‌تواند همه اسناد را بدون نیاز به حضور فیزیکی امضا کند و از امضای الکترونیک طرف مقابل نیز مطمئن باشد.
