خاتمی چند ماه است یک اتاق فکر ۳۵ نفره تشکیل داده است.
«ع.ش» از اعضای حزب منحله مشارکت ضمن بیان این خبر به روزنامه بهار گفت: همین طور اجمالی جلسه مشاورین آقای خاتمی را که ارزیابی کردم دیدم تقریباً ۵۰درصد نظرشان بر این است که ما با وجود شرایط فعلی باید در انتخابات وارد شویم تا نتیجه را ببریم و ۵۰ درصد می گویند ما نباید وارد شویم چرا که نحوه برگزاری به گونه ای است که نتیجه ای برای ما نخواهد داشت. می گویند این انتخابات برای ما نیست و شرکت در آن هیچ حاصلی برای ما نخواهد داشت…. عده ای می گویند اگر ما وارد انتخابات شویم معلوم نیست وارد چه معرکه ای شده ایم و معلوم نیست بتوانیم رای اکثریت را به رقیب بقبولانیم اما همه در این اتفاق نظر دارند که باید از فرصت انتخابات برای ارتقای حرکت استفاده کنیم.
وی با ادعای اینکه اصلاح طلبان «صندوق رای» را به «خیابان» ترجیح می دهند، درباره زدن به زیر میز بازی انتخابات و مقابله با رای اکثریت در سال ۸۸ توضیحی نداد اما درباره انتخابات پیش رو اظهار داشت: پنجره انتخابات را ما نمی توانیم باز کنیم، پنجره باید باز شود. ما نمی دانیم کدام پنجره قابلیت باز شدن پیدا می کند. الان فکر نمی کنیم باز شود ولی مطمئن هستم که وضع به همین صورت باقی نمی ماند.
شایان ذکر است تلقی تندروها در انتخابات مجلس نهم (اسفند ماه ۱۳۹۰) این بود که با فشار خارجی و داخلی، نظام مجبور می شود مقابل فتنه گران کوتاه بیاید؛ رویایی که به کابوس تبدیل شد و پروژه تحریم انتخابات با مشارکت ۶۴ درصدی مردم اسباب سرافکندگی جریان ساختارشکن همسو با خارج مواجه شد. درست به همین دلیل هم فتنه گران تصریح می کنند که آن اتفاق، یک وزن کشی افتضاح بود و نمی تواند مجدداً در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده تکرار شود.
«ع.ش» در مصاحبه با روزنامه زنجیره ای بهار با اهانت مجدد به همه شهروندانی که حاضر به همراهی با فتنه گران نشدند مدعی «پوپولیسم روستایی در ازای توزیع پول» شد و گفت: ولی طبقه متوسط شهری در عرصه کار و عرصه اجتماع حضور دارد. در واقع شعار ما بیشتر بر طبقه متوسط تأثیرگذار است و اصولاً ساز و کارش با عوام فریبی فرق می کند.
عضو حزب منحله مشارکت در اینجا نیز یک واقعیت مهم را کتمان می کند و آن اینکه فتنه پیچیده سبز با میدانداری عناصری که درصدد بودند مردم انقلابی و ضد انقلاب را یکجا همراه خود کنند، نتوانست در میان طبقه متوسط شهری گسترش پیدا کند بلکه در عرض ۸ ماه به انگشت نما شدن اعضای گروهک های مختلف نفاق در میانه میدان محدود شد و متقابلاً همین طبقه متوسط و پایین جامعه ( از نظر اقتصادی) بودند که بساط فتنه گری مدعیان اصلاح طلبی را – که وارد فاز ساختارشکنی و آشوب شده بودند – جمع کردند.
این عضو فراکسیون مشارکت در مجلس ششم جزو عناصر مستعفی و متحصن در مجلس ششم بود که در شیپور خروج از حاکمیت نواختند و جریان متبوع آنها در فتنه گری پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ نیز به هیچ نوع مذاکره با مراجع قانونی و مسالمت در مسیر حقوقی تن نداد اما اکنون از موضع یک ورشکسته سیاسی می گوید: نیاز به مذاکره با حکومت کاملاً در جبهه اصلاحات وجود دارد. یعنی فکر می کنم این ضرورت آینده ما است و قبلاً هم این حرف را گفته ام غفلت از این موضوع شایسته نیست ما باید از هم اکنون به ساز و کار مذاکره فکر کنیم تا اگر در آینده روزی خواستیم مذاکره ای انجام دهیم چارچوب ها، آدم ها و روش هایمان، برای این کار تعریف شده و مشخص باشد منتها این را هم بگویم که هنوز هیچ کدام از ما متولی این امر نیستیم. اگر در شرایط سیاسی کشور گشایشی ایجاد شود حتماً لازم است ساز و کار تشکیلاتی برای این مسئله داشته باشیم.
وی درباره مدعای فریبکارانه وحدت ملی از سوی برخی فتنه گران وحدت شکن اذعان کرد: به نظرم تشکیل دولت وحدت ملی شدنی نیست. در شرایطی که ما در الفبای خودمان هنوز مشکل داریم، نه امکانپذیر است و نه قابل دوام.
«ع.ش» درباره برخی اختلافات میان اصولگرایان گفته است: می ترسیم ما هنوز نمی دانیم صحنه آرایی طرف مقابل چقدر واقعی و چقدر تصنعی است. یعنی احتمال این را می دهیم که اینها همه صحنه سازی باشد.
وی این را هم گفته که «برخی مشاوران خاتمی نظرشان این است که ما با زور، خودمان وارد انتخابات شویم». «ع.ش» مدعی شد اصلاح طلبان عمداً در انتخابات مجلس وارد نشده اند که انرژی شان را ذخیره کنند (!)
کیهان
