به گزارش مشرق ، «دانشجویان سفارت آمریکا را اشغال و کارمندان آن را بازداشت می کنند. همه دستگیر می شوند جز ۶ نفر که گریخته و مخفیانه به منزل سفیر کانادا می روند. بعد از ۶۹ روز از این واقعه، سازمان جاسوسی آمریکا (CIA) پروژه ی “آرگو” را به کارمند ارشد خود واگذار کرده و او را مأمور خارج کردن آن عده می نماید. آرگو نام فیلمی است که قرار است مأمور سیا در پوشش کارگردان آن وارد ایران شده و دیگر همکاران خود را به عنوان عوامل فیلم (فیلمنامه نویس، فیلمبردار و …) با گذرنامه های جعلی از کشور خارج کند که در نهایت نیز موفق می شود».
اگر چه فیلم علمی تخیلی “آرگو” همانند اسلاف خود، “بدون دخترم هرگز” و “۳۰۰”، مملو است از دروغ و تحریفی که به فرموده خداوند در آیات متعددی از قرآن در تخصص یهود است _که در عصر حاضر نیز به وسیله ی “چوب مقدس” و جادویی بنی اسرائیل (HOLLY WOOD) اشاعه می یابد_ اما از یک زاویه و به دلیل اعترافی که بر یک حقیقت داشت، باید قدر دان آن بود؛ چرا؟
همانطور که در فیلم و واقعیت مبتنی بر آن اذعان شده، سازمان های جاسوسی برای نفوذ مأموران ملی یا محلی خود به موضوع هدف، از هر ابزار و پوششی استفاده کرده و در این راه حتی از برچسب فیلم سینمایی آن هم با ژانر “فضایی” نیز دریغ نمی ورزند و این تأکیدی است بر این واضح که پوشش هایی چون “مستند ساز”، “روزنامه نگار” و “دیپلمات” برای جاسوسی، قاعده قدیمی بازی و رسم همیشگی این بازی گران است.
با این حال جالب است که رسانه های حکومتی انگلیس و به پیروی از آن دنباله های داخلی شان که با بازداشتن شدن جاسوس-خبرنگاران خود، عیونش کور شده، از یک سو برای حقانیت آرگو و استحقاق اسکار و گلدن گلوب و بفتا (جایزه ی سینمایی انگلیس) نعره ها می کشند و از سوی دیگر در توجیه جاسوس نبودن عواملشان به “روزنامه نگار” بودن آنان استناد می کنند!
احمد قدیری
