احیای طب سنتی اسلامی از رویکردهای اصلی این وزارتخانه است

‘محمدعلی محققی’ در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا افزود: تاکنون ۱۴ هزار اثر مکتوب پزشکی مربوط به دوران اسلامی در جهان، شناسایی شده است که از این میان دانشکده طب سنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران پنج هزار اثر پزشکی دوران اسلامی را جمع آوری کرده است.
وی اظهار داشت: این منابع غنی طب اسلامی، بازنویسی و ترجمه خواهد شد و با زبان علمی و ساده در اختیار دانشجویان، اساتید، پژوهشگران و علاقمندان به طب اسلامی قرار خواهد گرفت.
معاون وزیر بهداشت گفت: درمیان این پنج هزار اثر جمع آوری شده، آثار بسیار نفیسی وجود دارد که کتاب ‘الحاوی’ تالیف ‘محمد زکریای رازی’ از آن جمله است.
محققی افزود: این کتاب اکنون در فرهنگستان علوم پزشکی، بازنویسی و به زبان علمی روز بازگردانده شده است به طوریکه منابع دارویی موجود در این کتاب با مشخصات گیاهان دارویی فعلی تطبیق داده شده و فرمول های شیمیایی این داروها نیز مشخص شده است.
به گفته وی، شکل بازنویسی و بازکاوی شده این کتاب در حال حاضر در چندین جلد منتشر شده است.
محققی اظهار داشت: برخی مطالب این آثار حاوی دکترین سلامتی و برخی دیگر از مطالب شامل فرضیات علمی مانند ‘طب مزاجی’ و ‘طب جامع نگر’ است.
وی یادآور شد، ۳۰۰ سال پیش، طب کلاسیک وارد کشور شد، هرچند مبنای طب کلاسیک ، طب سنتی است اما همزمان با ورود طب کلاسیک به ایران، میراث غنی طب اسلامی کنار گذاشته شد و مورد غفلت قرار گرفت.
معاون وزیر بهداشت گفت: اگر در آن زمان طب اسلامی در کنار طب کلاسیک حفظ می شد، اکنون ایران دارای مکتب پزشکی روزآمد، غنی و منحصربه فردی بود که می توانست آن را به جهان ارایه دهد.
محققی افزود: این ظرفیت هنوز وجود دارد و باید فاصله ها را به سرعت پیمود و برای این کار لازم است ظرفیت های طب سنتی و اسلامی خود را با طب کلاسیک هم تراز کنیم.
وی خاطرنشان کرد، امروزه جهان نیازمند بسیاری از آموزه های طب اسلامی است چراکه طب کلاسیک به دلیل بی توجهی به جنبه های روانی و معنوی درمان، نتوانسته است به طور کامل در درمان بیماری ها، موفق باشد.
معاون وزیر بهداشت تاکید کرد، طب اسلامی و سنتی این ظرفیت را دارد که تمام مشکلات شیوه های پزشکی را حل کند.
محققی یادآور شد، تمدن علمی جهان، دارای گنجینه عظیمی از منابع طب اسلامی است که سهم زیادی از این منابع به ایران اختصاص دارد.
وی کتاب قانون ابن سینا را از جمله این منابع برشمرد که هنوز نیز در شیوه های پزشکی بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد