«پیروز مجتهدزاده» در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا با بیان اینکه آمار دقیق و موثقی از وضعیت مخالفین و موافقان همه‌پرسی در دست نیست، بیان کرد: در حالت کنونی هیچ آماری از موافقان و مخالفان همه‌پرسی در لندن به صورت مشخص وجود ندارد.اما در مجموع ناسیونالیست‌ها و هویت‌گراها مایل هستند تا کشورشان از اتحادیه خارج شود و بیشتر این اصرار حول مباحث حاشیه‌ای است.
وی ادامه داد: بحث اصلی عضویت در اتحادیه اروپا، محور اقتصادی کشورهای عضو خواهد بود. از این جهت باید بگوییم که بریتانیا یک کشور ناسیونالیسم است و از لحاظ فکری تاکید زیادی بر سنت‌های بومی خود هم در عرصه سیاست و هم در عرصه اقتصاد دارد اما با تمامی این مسائل بریتانیا از ۱۹۷۰ وارد اتحادیه اروپایی شد و تاکنون هم در خصوص این موضوع که آیا در اتحادیه بماند یا از آن جدا شود طرح‌ها و سناریوهای مختلفی را طرح و دنبال کرده است.
باید توجه داشت که تمامی اجزا و سطوح مختلف این کشور متوجه هستند که عضویت در اتحادیه می‌تواند بهره‌های سیاسی و اقتصادی زیادی را برای بریتانیا به همراه داشته باشد. لذا بدین جهت است که بحث ماندن یا نماندن این کشور در اتحادیه اروپایی مطرح می‌شود و به هر صورت محورهای اقتصادی و شخصیت‌هایی که در خصوص این موضوع تصمیم گیرنده هستند تا جایی پیش می‌روند که نهایتاً باید به مردم خود بگویند چگونه می‌بایست به این همه پرسی رأی بدهند.
این پژوهشگر مسائل بریتانیا در خصوص موضع نخست وزیر انگلیس درباره همه‌پرسی ۲۳ ژوئن گفت: موضوع اساسی این است که دیوید کامرون به عنوان نخست وزیر انگلستان پیشنهاد همه پرسی در این خصوص را به اتحادیه ارائه کرد و به صورت کلی باید بگوییم که کامرون یک چالش را در درون خاک بریتانیا کلید زد. دلیل اینکه چرا چنین مساله‌ای از سوی محافظه‌کاران انگلستان مطرح شد این است که کامرون درصدد بود با طرح این مساله بتواند امتیازات بیشتری از اتحادیه دریافت کند تا بتواند بیشترین تردیدها در این خصوص را حل و فصل کند. اما تا به این ساعت باید بگوییم که کامرون مایل به ماندن در اتحادیه است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: احزاب سیاسی انگلستان از جمله حزب کارگر، لیبرال‌ها، حزب اسکاتلند همگی بر ماندن در اتحادیه تاکید دارند و حتی می‌توان گفت که بدنه سیاسی حزب محافظه‌کاران با پیوستن و باقی ماندن در اتحادیه اروپایی موافق است. بنابراین به نظر نمی‌رسد که در همه‌پرسی پنجشنبه، مردم بریتانیا رأی به خروج از اتحادیه بدهند. چراکه جدا شدن از اتحادیه می‌تواند برای کامرون هزینه‌های سنگینی را در بر داشته باشد.
